Jan Paweł II o Reaganie

Śmierć Ronalda Reagana nie mogła nie zrobić wrażenia na Janie Pawle II. Zaledwie przed dwoma dniami Papież wspomniał go podczas rozmowy Georgem Bushem.

Jan Paweł II podkreslił, że to za prezydentury Reagana zostały nawiązane oficjalne stosunki dyplomatyczne między Stolicą Apostolską i Waszyngtonem i w Watykan o tym pamięta.

Fakt, że Jan Paweł II poświęcił prezydentowi Reaganowi tyle uwagi w czasie spotkania 4 czerwca z jego następcą, umocnił w ten sposób legendę, że pomiędzy tymi oboma mężami stanu istniało nie pisane porozumienie, którego celem było m.in. obalenie komunizmu.

Watykan co prawda zaprzeczał zawsze tym pogłoskom, w zbiorowej świadomości pozostało jednak przekonanie, że jednoczesne działania głowy Kościoła katolickiego i prezydenta Stanów Zjednoczonych – ich poparcie dla „Solidarności” – były elementami jakiegoś wspólnie uzgodnionego planu. A ponieważ sojusz ten okazał się skuteczny, nic już chyba nie będzie w stanie rozwiać tej legendy.

Jan Paweł II żywo interesował się losami Ronalda Reagana podczas jego choroby. W piątek prosił George’a Busha, by pozdrowił jego i jego żonę, która – jak podkreślił – „z taką troską zajmuje się nim w chorobie”.

Z pięciu amerykańskich prezydentów, z którymi zetknął się do tej pory papież, Reagan najwięcej też zrobił dla stosunków z Kościołem katolickim. W 1984 roku zgodził się on na ustanowienie normalnych stosunków dyplomatycznych z Watykanem, na co nie zdobył się katolik John Kennedy.

– Nasze myśli zwracają się dziś także ku ostatniemu dwudziestoleciu, podczas którego Stolica Apostolska i Stany Zjednoczone cieszyły się formalnymi stosunkami dyplomatycznymi, nawiązanymi w 1984 roku za czasów prezydenta Reagana. Stosunki te wypromowały wzajemne zrozumienie w sprawie wspólnych interesów i praktycznej współpracy w różnych dziedzinach – powiedział Ojciec Święty 4 czerwca, wyrażając wdzięczność i szacunek „wszystkim reprezentantom Stanów Zjednoczonych przy Stolicy Świętej oraz uznanie dla ich kompetencji, wrażliwości i wielkiego oddania, z którym sprzyjali rozwojowi naszych wzajemnych stosunków”.