Jan Paweł II rozważał biblijny opis wyjścia z Egiptu

Cuda Boże, towarzyszące Izraelitom przy wyjściu z Egiptu do Palestyny, o których wspomina Psalm 114 (113 A), były przedmiotem katechezy Jana Pawła II w czasie audiencji ogólnej 3 grudnia w Auli Pawła VI w Watykanie.

Było to kolejne nauczanie papieskie z rozpoczętego przed kilkoma miesiącami cyklu o modlitwie Kościoła słowami Liturgii Nieszporów. Po wygłoszeniu katechezy i streszczeniu jej w kilku językach Ojciec Święty pozdrowił pielgrzymów przybyłych z różnych krajów, odmówił z nimi po łacinie modlitwę Ojcze Nasz i udzielił wszystkim błogosławieństwa apostolskiego.
Psalm 114 (113 A) opiewa duchowo i symbolicznie cuda, których Bóg dokonał na rzecz Izraela, gdy opuszczał on Egipt, aby objąć w posiadanie ziemię obiecaną, miejsce obecności Pana wśród swego ludu – powiedział Papież. Podkreślił, że w ten sposób Morze Czerwone i Jordan stały się narzędziami wyzwolenia, urzeczywistnianego przez Pana.
W odniesieniu do wydarzeń na Synaju góry nabierają cech ludzkich, wzywając całe stworzenie do wielbienia Boga Izraela – mówił dalej Ojciec Święty. Zwrócił uwagę, że niczym tryskające źródło miłość Pana wspiera ludzkość na jej drodze przez pustynię dziejów. Odczytując ten Psalm w świetle zmartwychwstania Chrystusa, św. Paweł i cała tradycja chrześcijańska widzieli w tym formę najbardziej radykalnego wyzwolenia, przez które wierny, uwolniony od grzechu i odrodzony przez chrzest, kieruje się ku ostatecznemu celowi, jakim jest wspólnota z Bogiem w raju – stwierdził Papież.