Janów lubelski: blisko 200 osób pielgrzymowało do sanktuarium św. Antoniego

Blisko 200 osób wzięło udział w pieszej pielgrzymce z Janowa Lubelskiego do sanktuarium św. Antoniego w Radecznicy k. Zamościa, która odbyła się 12 czerwca, w wigilię głównej uroczystości poświęconej świętemu. Mszy św. polowej przy „źródłach św. Antoniego”, przewodniczył biskup pomocniczy diecezji zamojsko-lubaczowskiej Mariusz Leszczyński.

Pielgrzymi z Janowa Lubelskiego, Dzwoli, Goraja i innych okolicznych parafii pielgrzymowali 38-kilometrową trasą, wymagającą wysiłku i wyrzeczeń. Szlak wiódł przez Wólkę Ratajską, Godziszów, Branew, Goraj, Hosznię i Gilów. Po zmniejszeniu obostrzeń pandemii wiele osób miało wielkie pragnienie wyrażenia swojej wiary i zawierzenia podczas modlitw pielgrzymkowych trudnych spraw swych rodzin i bliskich – św. Antoniemu.

Tradycja pielgrzymowania na odpustowe obchody do sanktuarium św. Antoniego sięga dawnych czasów, kiedy to z wielu parafii wyruszały pojedyncze grupy pątników, aby dotrzeć na Mszę św. już w wigilię święta. – Bardzo wiele osób zostawało wtedy na całonocne czuwanie prowadzone w sanktuarium, które poprzedzone było Mszą św. przy tzw. „źródłach św. Antoniego” – wspomina Henryk Gzik z Dzwoli.

Trwająca pandemia, ale i zanikająca powoli tradycja sprawiły, że w wielu parafiach mało już kto pamiętał o dawnym pielgrzymowaniu do sanktuarium św. Antoniego. Inicjatorami odnowienia pielgrzymki była grupa osób, która organizuje Ekstremalne Drogi Krzyżowe.
– Podpowiedzieli, że wiele osób z sentymentem wspomina pielgrzymowanie do sanktuarium św. Antoniego, i tak zrodził się pomysł, aby wskrzesić tę pielgrzymkę – opowiada ks. Tomasz Lis, proboszcz parafii św. Jana Chrzciciela w Janowie Lubelskim.

Radecznica to miejscowość w diecezji zamojsko-lubaczowskiej, gdzie objawił się 8 maja 1664 r. św. Antoni ubogiemu Szymonowi, trudniącemu się tkactwem. Święty prosił o wzniesienie w tym miejscu świątyni. Za sprawą bp. Mikołaja Świrskiego wzniesiono na górze objawień drewnianą kaplicę i mały klasztor.

20 czerwca 1667 r. wprowadzili się do niego bernardyni z prowincji ruskiej. W 1695 r. na zlecenie ordynata Marcina Zamoyskiego, według projektu budowniczego twierdzy zamojskiej Michała Linka, wzniesiono nową świątynię w stylu barokowym.

Największy rozwój ruchu pielgrzymkowego, a tym samym także wzrost popularności św. Antoniego i rozgłos Radecznicy, przypadł na lata 1815-1869. Wówczas odpusty gromadziły kilkudziesięciotysięczne rzesze pielgrzymów, a sama Radecznica zyskała miano „lubelskiej Częstochowy”.