Janów Lubelski: ponad 2,5 tys. osób pielgrzymowało do sanktuarium Matki Bożej Różańcowej

Ponad 2,5 tys. członków Kół Żywego Różańca z diecezji sandomierskiej pielgrzymowało 8 października do sanktuarium Matki Bożej Różańcowej Łaskawej w Janowie Lubelskim. Msza św. odprawiona na placu przy sanktuarium była koncelebrowana przez ponad 60 kapłanów, duszpasterzy Kół Różańcowych pod przewodnictwem bp. Edwarda Frankowskiego.

W homilii biskup pomocniczy diecezji sandomierskiej mówił o wielkiej sile różańcowej modlitwy oraz o jej biblijnej i teologicznej głębi. – Maryja w scenie Zwiastowania przyjmuje postawę pokornej Służebnicy, otwartej na Boże wezwanie. Podobnie człowiek sięgając po różaniec staje się pokornym sługą Maryi otwartym na Boga i gotowym do pełnienia Jego woli. Przez rozważanie różańcowych scen odkupienia każdy z nas zgłębia Bożą tajemnicę i jednocześnie wchodzi przez Maryję w ścisłą relację ze swoim Stwórcą – mówił bp Frankowski.

– Historia wielokrotnie pokazywała, że właśnie w tej modlitwie chrześcijanie znajdowali siłę do przezwyciężenia trudnych i ciężkich chwil. Niech różaniec będzie dla każdego z nas źródłem wewnętrznej siły oraz środkiem do wypraszanie potrzebnych łask – podkreślił biskup.

Po zakończeniu Eucharystii pielgrzymi wzięli udział w procesji różańcowej po placu Maryjnym. Pątnikom, podczas całego spotkania, towarzyszyły relikwie bł. Jana Pawła II, przywiezione przez członkinie Róż Różańcowych ze Stalowej Woli.

Na różańcową pielgrzymkę przybyli pielgrzymi reprezentujący ponad 40-tysięczną rzeszę osób należących do Kół Żywego Różańca w diecezji sandomierskiej. Pośród przybyłych nie brakło także dzieci i młodzieży tworzących szkolne i podwórkowe Róże Różańcowe.

Początek szczególnego kultu Matki Bożej w Janowie Lubelskim sięga pierwszej połowy XVII wieku, kiedy to doszło do pierwszych objawień Matki Bożej i uzyskanych tu łask i uzdrowień. Wszelkie łaski uznane za nadprzyrodzone zawarte są w księdze cudów i łask spisywanej przez dominikanów przez 141 lat.

Obraz Matki Bożej Łaskawej – Różańcowej został uznany przez komisję duchownych za cudowny, a orzeczenie tej komisji potwierdził biskup i oficjał lubelski Stanisław Raymud Jezierski 8 grudnia 1762 roku. Wizerunek janowski wpisany został na listę cudownych obrazów w Polsce.