Jarosław: 630-lecie znalezienia cudownej figury Matki Bożej Bolesnej

W sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Jarosławiu kończą się dziś trzydniowe obchody jubileuszowe 630-lecia znalezienia cudownej figury. Uroczystej sumie odpustowej przewodniczył kard. Henryk Gulbinowicz, a kazanie wygłosił bp pomocniczy z Przemyśla Marian Rojek. Mszę św. koncelebrował arcybiskup-senior z Gdańska Tadeusz Gocłowski oraz kilkudziesięciu kapłanów z archiprezbiteratu jarosławskiego.

W kazaniu bp Rojek przestrzegał przed ograniczaniem obecności Pana Boga tylko do świątyni. „Bóg w kościele, w świątyni, w sanktuarium – tak, tam jest Jego miejsce. Ale nie w moim domu, nie w naszym urzędzie, w naszej szkole, w decyzjach naszego parlamentu, nie w ustawodawstwie Unii Europejskiej oraz nie w moim codziennym języku, moich czynach i pragnieniach. To ja decyduję, gdzie jest miejsce Boga w moim życiu, jeśli w ogóle ono jest” – mówił. Zwrócił uwagę, że człowiek z takim nastawieniem doświadczony krzyżem i cierpieniem, często obraża się na Boga i Go odrzuca.

Bp Rojek podkreślił, że celem człowieka jest świętość, ma on do niej dążyć w swoim środowisku i tam ma także świadczyć o swojej wierze. Przypomniał, że istotą ludzkiego życia nie może stać się praca. „Naszym celem jest świętość i niebo. Mówi nam o tym tajemnica Wniebowzięcia. Nie możemy się zgodzić na to, że sensem naszego istnienia jest tylko praca, praca za wszelką cenę, to znaczy za cenę własnej rodziny, rozłączonej i rozbitej, za cenę świętości i niedzielnego odpoczynku. Nie łudźmy się współczesną pokusą iż nasycimy nasze szczęście używając bez ograniczeń przyjemności tego świata” – mówił kaznodzieja.

Figura Matki Bożej Bolesnej znajduje się w sanktuarium, którego opiekunami są ojcowie dominikanie. Historia tego miejsca sięga XIV wieku. Przy jednej z dróg, biegnącej w kierunku Krakowa, 20 sierpnia 1381 roku grupa pasterzy znalazła figurę Piety – Matki Boskiej trzymającej na rękach ciało zmarłego Chrystusa. Zabrali ją i przenieśli do kościoła parafialnego w Jarosławiu. Jednak – jak podaje tradycja – w nocy, ku zdumieniu wszystkich, figura powróciła na miejsce, skąd zabrali ją pasterze. Dla wszystkich był to znak, że tam ma pozostać. Miejsce to nazwano „wzgórzem pobożności” i zbudowano drewnianą kapliczkę, w której umieszczono figurę Matki Bożej. Od razu rozpoczął się żywy kult, a pielgrzymi zaczęli doświadczać wielu cudów. Wśród pierwszych pątników w 1387 r. znalazła się królowa Jadwiga. Niestety, już w 1410 r., a następnie w 1420 kaplica została splądrowana i zniszczona przez grasujące po południowej Polsce hordy tatarskie. Mimo pożaru kaplicy figura Matki Bożej cudownie ocalała, zyskując w ten sposób jeszcze większą sławę.

Obecnie figura znajduje się w ołtarzu głównym bazyliki pod okazałym baldachimem, ozdobiona koronkowym welonem. Wykonana została z drzewa polnej gruszy przez nieznanego autora. Figura jest polichromowana. Posiada 67 cm wysokości oraz 45 cm szerokości. Od momentu znalezienia w 1381 roku jest przedmiotem kultu. W 1636 roku została przez ówczesnego biskupa przemyskiego uznana za cudowną. W roku 1755 ukoronowano ją koronami papieskimi.