Jedlińsk: modlitwa o dar beatyfikacji sługi Bożego bp. Gołębiowskiego

O dar beatyfikacji Sługi Bożego biskupa Piotra Gołębiowskiego modlili się wierni w sobotę, 3 listopada w kościele św. Apostołów Piotra i Andrzeja w Jedlińsku – w rodzinnej miejscowości niezłomnego kapłana. Mszy św. przewodniczył biskup radomski Henryk Tomasik.

Homilię wygłosił ks. Albert Warso z Kongregacji Nauki Wiary, wicepostulator procesu beatyfikacyjnego biskupa Gołębiowskiego. – Prosimy dziś Boga, by dał nam wiarę potrzebną, by dostrzec w osobie Sługi Bożego nie tylko człowieka, który na tej ziemi wzrastał, ale autentycznego świadka wiary, którego Bóg namaścił i posłał, by głosił Dobrą Nowinę i by dzisiaj świadczył o Bogu – mówił ks. Warso.

Ks. Warso mówił również, że sługa Boży biskup Piotr był człowiekiem modlitwy. Mówił, że jego wiara i modlitwa w latach drugiej wojny światowej ratowała życie wiernych. – W ludzkiej pamięci zapisała się pełna ufności modlitwa w kościele w Baćkowicach. Gdy strzały niemieckie stawały się intensywniejsze, ks. Piotr polecił matkom z dziećmi schować się w niszy ołtarza. Mówił wtedy, aby ufać świętemu Mikołajowi, który nie pozwoli skrzywdzić dzieci. Tuż przy ścianie, gdzie stał ołtarz, nastąpił wybuch. Wypadły wszystkie szyby w kościele. Idźmy śladami biskupa Piotra, naśladujmy jego wiarę wyznawaną, celebrowaną, przeżywaną i przemodloną, abyśmy wskazali innym bramy wiary, która otwiera człowiekowi oczy na Jezusa Chrystusa – mówił ks. Albert Warso.

Z kolei biskup Henryk Tomasik powiedział, że każdy świadek wiary jest drogowskazem dla wszystkich. – Każdy świadek wiary pokazuje, jak można Ewangelię dobrze odczytać i odważnie wyznać. Gdy trzeba było przejść po polu minowym w czasie wojny, kazał iść po swoich śladach. To wymowne – jeśli będziemy szli po śladach świadków wiary, my również będziemy ocaleni. To jest podstawa, aby pogłębiała się refleksja nad życiem – powiedział ordynariusz radomski. Na koniec zaapelował o modlitwę o dar beatyfikacji sługi Bożego bpa Piotra Gołębiowskiego.

Bp Piotr Gołębiowski żył w latach 1902-1980. Konsekrowany na biskupa 28 lipca 1957 roku pełnił posługę pasterską z wielkim poświęceniem przez 23 lata. Przeciwstawił się skutecznie władzy ludowej, która próbowała rozbijać jedność Kościoła w Polsce poprzez tworzenie tzw. parafii niezależnych. Doznał z tego powodu wielu niesprawiedliwości, upokorzeń i krzywd. Swoją zdecydowaną postawę przypłacił „negatywną oceną”, nadaną mu przez rządzących. Skutki tego były dotkliwe, nie mógł np. wyjechać do Rzymu na obrady Soboru Watykańskiego II. Zmarł w Nałęczowie podczas odprawiania Mszy św. 2 listopada 1980 r. Proces beatyfikacyjny, który rozpoczął się w 1995 r., zakończony został po dwóch latach i akta przesłano do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie.