Kanonizacja bł. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego w październiku

W Watykanie 11 października tego roku Benedykt XVI przewodniczyć będzie kanonizacji błogosławionego arcybiskupa Zygmunta Szczęsnego Felińskiego, metropolity warszawskiego i założyciela Zgromadzenia Sióstr Rodziny Maryi.

Decyzja o tym zapadła na zwyczajnym konsystorzu publicznym, który w obecności papieża odbył się dziś w Watykanie. Dotyczył on kanonizacji dziesięciorga błogosławionych. Pięcioro z nich ogłoszonych zostanie świętymi 26 kwietnia, pozostali 11 października. W tej drugiej grupie będzie polski „biskup zesłaniec”.

Potwierdzenie drugiego cudu po beatyfikacji było niezbędnym warunkiem kanonizacji. Papież uznał cud dokonany za wstawiennictwem bł. Zygmunta. Chodzi o nadzwyczajne uzdrowienie s. Stefanii Zelek ze Zgromadzenia Sióstr Rodziny Maryi, założonego przez bł. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego. Zakonnica cierpiała na zanik szpiku kostnego. Jej stan był beznadziejny, zagrażający życiu. Siostra trafiła do kliniki hematologicznej w Krakowie, pod obserwację specjalistów. Wtedy nastąpiła nagła poprawa jej stanu zdrowia.

Abp Zygmunt Szczęsny Feliński był metropolitą warszawskim w czasie Powstania Styczniowego. Urodził się w 1822 r. na Wołyniu. Studiował matematykę na Uniwersytecie w Moskwie, na Sorbonie i w College de France w Paryżu. Brał udział w powstaniu w Poznaniu w 1848 r. Trzy lata później wstąpił do seminarium duchownego w Żytomierzu, a święcenia kapłańskie przyjął w 1855 r. W tym samym roku otworzył schronisko dla sierot i bezdomnych w Petersburgu.

W 1857 r. założył Zgromadzenie Sióstr Rodziny Maryi, któremu powierzył opiekę nad ubogimi. Pełnił funkcję spowiednika alumnów i kapelana w petersburskiej Akademii Duchownej i był profesorem filozofii w tej uczelni. Mianowany arcybiskupem metropolitą warszawskim 6 stycznia 1862 r., sakrę biskupią przyjął w Petersburgu 26 stycznia tego roku. Stojąc na czele archidiecezji warszawskiego w ciągu dwóch lat m.in. zreformował seminaria i Akademię Duchowną w Warszawie, założył schronisko dla biednych dzieci, zwołał zjazd duchowieństwa, przygotował materiały do synodu archidiecezji i metropolii warszawskiej.

Upowszechnił nabożeństwo majowe ku czci Najświętszej Maryi Panny. W czasie Powstania Styczniowego w marcu 1863 roku napisał list do cara Aleksandra II w obronie Kościoła i Narodu. Uwięziony przez cara, został zesłany do Jarosławia nad Wołgą, gdzie przebywał przez 20 lat. Po uwolnieniu w 1883 roku nie miał prawa powrotu do Warszawy. Zmarł w Krakowie 17 września 1895 roku. W 1920 roku jego zwłoki przewieziono do Warszawy i złożono w dolnym kościele św. Krzyża, a rok później do podziemi katedry warszawskiej.

Jego proces informacyjny rozpoczął się w 1965 roku, a dziewiętnaście lat później zgromadzona dokumentacja przekazana została watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.

Jan Paweł II beatyfikował abp. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego podczas swej ostatniej pielgrzymki do ojczyzny, na krakowskich Błoniach w 18 sierpnia 2002 roku.