Kapłaństwo otwarte – złoty jubileusz ks. Andrzeja Gałki, krajowego duszpasterza niewidomych

Od prawie 30 lat jest rektorem kościoła św. Marcina w Warszawie, gdzie prowadzi duszpasterstwo niewidomych, towarzyszy jako kapelan Klubowi Inteligencji Katolickiej, włączając się także aktywnie w świętomarcińską tradycję ekumeniczną. W najbliższą niedzielę 25 czerwca ks. Andrzej Gałka będzie obchodził 50. rocznicę święceń kapłańskich.

Jego kapłaństwo kształtowało zapewne środowisko Lasek. W 1994 roku objął funkcję rektora kościoła św. Marcina, przy którym znajduje się klasztor sióstr franciszkanek służebnic Krzyża, zgromadzenia powołanego przez bł. Elżbietę Czacką dla posługi niewidomym. Funkcję rektora przejął po ks. Bronisławie Dembowskim, który awansował na biskupa włocławskiego.

Ale już rok wcześniej ks. Andrzej Gałka był blisko „Dzieła Lasek” jako proboszcz parafii w sąsiednim Izabelinie. Po latach wspominał, jaki wpływ wywarł na niego kontakt z o. Tadeuszem Fedorowiczem († 2002 r.), którego odwiedzał w Laskach, zwłaszcza przy okazji spowiedzi: „Ojciec Tadeusz nauczył mnie – można powiedzieć – kapłaństwa otwartego. Kiedy go poznałem, byłem trochę innym człowiekiem – i to on dał początek we mnie temu nowemu stylowi, nowemu modelowi kapłaństwa. Szybko wyczułem, że on nikomu nic nie każe. I to on pierwszy – a potem kardynał Wyszyński – powiedział mi: «Pamiętaj, żebyś nigdy publicznie nie mówił źle o nikim. Nigdy publicznie nie mów źle o nikim, bo nie wiesz, co się w tym człowieku kryje. Nie wydawaj żadnych sądów na ambonie. To nie jest twoja sprawa»”.

Ludzi Lasek, zwłaszcza niezwykłych i świętych kapłanów związanych z tym środowiskiem, miał okazję poznać bliżej także poprzez udział w procesach informacyjnych.

Kapłańskie wzory

Jako historyk (doktorat z historii Kościoła na KUL) był członkiem komisji historycznej, która opiniowała teksty ks. Korniłowicza, dziś Sługi Bożego. „Jego postać stała się dla mnie zarówno bliska, jak i bardzo ważna. (…) Mogę powiedzieć, że wywarł na mnie ogromny wpływ” – zwierzał się w wywiadzie dla KAI – i dodawał: „Nie mam wątpliwości, że on jest propozycją kapłaństwa na dzisiejsze czasy. Tylko żeby być takim kapłanem według wzoru Korniłowicza, to by należało się pozbyć takiego trochę narodowo-nacjonalistycznego patrzenia na Kościół. Jemu przecież zaproponowano, żeby został kapelanem Piłsudskiego, Marszałek bardzo mu ufał, wiemy, że był wezwany do niego z ostatnimi sakramentami, ale kiedy otrzymał propozycję, by zostać kapelanem Marszałka, powiedział, że nie może, bo jeśli ksiądz utożsami się z jedną opcją polityczną, to zawsze dla tych drugich już jest nieobecny. W tych dzisiejszych czasach jest on absolutnie propozycją, nie mam wątpliwości”.

Jako ważny rys sylwetki kapłańskiej Korniłowicza, ks. Andrzej Gałka wydobył także – otwartość: „Ks. Korniłowicz mówił też takie piękne słowa: «mieć otwarty mózg» – to Wyszyński od niego potem przejął. Dla niego otwartość nie była w takim znaczeniu, jak to się dzisiaj mówi: Kościół otwarty. Dla niego człowiek otwarty to był człowiek, który miał otwarte serce i otwarty umysł. I on taką otwartość Kościoła preferował i o takiej otwartości mówił do księży”.

Zostawili nam drogę

Ks. rektor miał też okazję uczestniczyć w pracach przygotowujących procesy beatyfikacyjne matki Elżbiety Róży Czackiej i kard. Stefana Wyszyńskiego. Przejrzał wiele dokumentów, listów, notatek zgromadzonych w archiwach kościelnych i laskowskich. Zastanawiając się nad świętością tych dwóch osób, które łączyła wielka przyjaźń, ks. rektor zauważył: „Bóg złączył tych dwoje ludzi, którzy potrafili się szlachetnie różnić, i mimo to przez nich dokonywał wielkich rzeczy, często po ludzku niemożliwych”. I przywołując hasła, którymi się kierowali: „Przez Krzyż do nieba” – matki Elżbiety Czackiej i biskupie „Soli Deo”, ks. Gałka podsumowywał: „Zostawili nam drogę. Innej szukać nie trzeba”.

Msza święta dziękczynna za 50 lat kapłaństwa ks. Andrzeja Gałki będzie sprawowana w kościele św. Marcina w niedzielę 25 czerwca o godzinie 11.00.

***

Andrzej Gałka urodził się 15 listopada 1948 r. w Skierniewicach. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1973 r. z rąk kard. Wyszyńskiego. W latach 1975-1980 studiował na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Studia zakończył doktoratem z teologii w zakresie historii Kościoła. W latach 1987-1992 był dyrektorem Archiwum Archidiecezjalnego w Warszawie. Jako wikariusz posługiwał w parafii w Izabelinie i w parafii Nawrócenia św. Pawła na warszawskim Grochowie.

W latach 1993-1994 był proboszczem parafii Izabelin i dziekanem dekanatu laseckiego. W 1994 r. został mianowany rektorem kościoła św. Marcina na warszawskiej Starówce, przy klasztorze sióstr franciszkanek służebnic Krzyża.

Od 1996 r. jest krajowym duszpasterzem niewidomych. Jako historyk uczestniczył w pracach zespołu przygotowującego proces beatyfikacyjny ks. Jerzego Popiełuszki, matki Elżbiety Róży Czackiej i kard. Stefana Wyszyńskiego.