Kard. Cheong Jin-suk kończy 80 lat

W środę 7 grudnia 80 lat kończy metropolita Seulu i administrator apostolski Phenianu kard. Nicholas Cheong Jin-suk. Tym samym wśród 193 członków Kolegium Kardynalskiego uprawnionych do udziału w konklawe jest obecnie 110.

Nicholas Cheong Jin-suk urodził się 7 grudnia 1931 w miejscowości Supyo Dong koło Seulu w rodzinie katolickiej ze strony obojga rodziców. Od najmłodszych lat odznaczał się głęboką wiarą, m.in. był ministrantem. Naukę w szkole średniej przerwał mu chaos polityczny i społeczny, jaki zapanował w Korei po wyzwoleniu jej spod okupacji japońskiej. Młody chłopak przez pewien czas uważał się nawet za ateistę, ale po udziale w 1947 w kilkutygodniowych rekolekcjach wielkopostnych odzyskał wiarę i wrócił do Kościoła.

W 1950 rozpoczął studia inżynierskie na Narodowym Uniwersytecie Seulskim, ale wkrótce musiał je przerwać z powody wybuchu wojny koreańskiej (25 czerwca), a po zajęciu miasta przez wojska Korei Północnej przez prawie 3 miesiące ukrywał się w bardzo trudnych warunkach. Gdy do Seulu wkroczyli żołnierzy chińscy pod szyldem „ochotników”, udało mu się uciec i dostać do tworzących się południowokoreańskich jednostek samoobrony. Po krótkim przeszkoleniu został porucznikiem, ale nie odbywał czynnej służby, lecz został tłumaczem przy armii amerykańskiej. Okrucieństwa wojny pogłębiły w nim pragnienie pokoju i chęć służenia ludziom na płaszczyźnie duchowej.

Po zakończeniu działań zbrojnych (lipiec 1953) wstąpił do seminarium Song Szin (nowy uniwersytet katolicki), po czym 18 marca 1961 przyjął święcenia kapłańskie. Po latach wspominał, że modlił się wówczas, aby katolicy, których w owym czasie było na Południu niespełna 1 procent, stanowili 10 proc. ludności kraju. I rzeczywiście, udało się osiągnąć ten wskaźnik w 2000 r. Obecnie kardynał modli się codziennie, aby do 2020 odsetek katolików w Korei Południowej wzrósł do 20 proc.

Po święceniach młody kapłan pracował duszpastersko w różnych parafiach i wykładał w uczelni Song Szin. Był też sekretarzem biskupa i kanclerzem kurii archidiecezji seulskiej. W latach 1964-65 był podsekretarzem episkopatu swego kraju, a w 1968-70 studiował prawo kanoniczne na Papieskim Uniwersytecie Urbanianum w Rzymie.

Po powrocie do kraju 25 czerwca 1970 Paweł VI mianował niespełna 39-letniego kapłana biskupem Cheongju w środkowej części kraju (sakrę nowy biskup otrzymał 3 października tegoż roku). Jako hasło swej posługi przyjął słowa „Omnibus omnia” (Wszystko dla wszystkich). Gdy obejmował rządy w swej diecezji, były w niej 22 parafie, w których pracowało 6 księży rodzimych i 20 kapłanów z amerykańskiego zgromadzenia misyjnego z Maryknoll. Modlił się wówczas, aby Bóg dał mu stu kapłanów i gdy po 28 latach opuszczał swój urząd, było ich 106.

Jako biskup pełnił różne stanowiska w episkopacie południowokoreańskim, m.in. w latach 1975-99 był członkiem jego Komitetu Wykonawczego, w latach 1983-2006 – przewodniczącym Komitetu Spraw Zagranicznych, a w okresie 1996-99 stał na czele Konferencji Biskupów Katolickich Korei.

3 kwietnia 1998 Jan Paweł II przeniósł go na stolicę arcybiskupią Seulu jako 13. arcybiskupa tego miasta, a 6 czerwca tegoż roku ustanowił go także administratorem apostolskim Phenianu (P’ yong-yang). To drugie stanowisko, wydające się w istniejących warunkach podziału Korei czysto formalne, świadczyło o głębokim poczuciu odpowiedzialności Ojca Świętego za losy chrześcijan na Północy, gdzie nie ma wolności wyznania, a jakiekolwiek przejawy życia religijnego są bezwzględnie tępione.

Sam arcybiskup jest ogromnie zaangażowany w odbudowę Kościoła za 38. równoleżnikiem i mianował ks. Hwang In-guka swym wikariuszem biskupim ds. kontaktów z chrześcijanami na Północy i do opieki nad nimi. Nieustannie zachęca swych diecezjan, aby interesowali się losem swych braci i sióstr w wierze na Północy i modlili się za nich. Z inicjatywy arcybiskupa w 2007, gdy obchodzono 80. rocznicę utworzenia prefektury apostolskiej Phieng-jang (od 1962 – diecezja pheniańska), rozpoczęto budowę Kaplicy Pokuty i Pojednania i innych struktur dla uchodźców z komunistycznej Korei w pobliżu linii zawieszenia broni.

Na konsystorzu 24 marca 2006 Benedykt XVI włączył metropolitę Seulu w skład Kolegium Kardynalskiego. Jest on obecnie członkiem dwóch Rad Papieskich (ds. Rodziny i Środków Społecznego Przekazu), Rady Kardynałów ds. Badania Problemów Organizacyjnych i Gospodarczych Stolicy Apostolskiej i Rady Specjalnej dla Azji Sekretariatu Generalnego Synodu Biskupów.

Kardynał prowadzi także ożywioną działalność pisarską, a zwłaszcza przekładową: przełożył na koreański wiele książek o tematyce teologicznej, pod jego redakcją ukazał się pierwszy w Azji w języku rodzimym komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego.

Obecnie wśród 193 członków Kolegium Kardynalskiego prawo wybrania nowego papieża ma 110 purpuratów, z których 63 mianował Jan Paweł II i 47 – Benedykt XVI, a z 83 kardynałów powyżej 80. roku życia 4 powoła Paweł VI, 68 – Jan Paweł II i 11 – jego następca.

Najstarszymi wiekowo kardynałami są obecnie dwaj Włosi: Ersilio Tonini, ur. 20 VII 1914 i Fiorenzo Angelini, ur. 1 VIII 1916, najmłodszymi zaś: Reinhard Marx z Niemiec (21 IX 1953), Péter Erdő z Węgier (25 VI 1952) i Philippe Barbarin z Francji (17 X 1950). Najdłuższy staż kardynalski ma emerytowany arcybiskup Rio de Janeiro w Brazylii – Eugênio de Araújo Sales (ur. 8 XI 1920), mianowany kardynałem 28 kwietnia 1969.