Kard. Dziwisz do studentów: potrzeba pozytywnego spojrzenia na Adwent

„U progu Adwentu zachęcam Was, droga młodzieży, do pozytywnego spojrzenia – bo to wielkie szczęście, jeśli człowiek czeka i ma na kogo czekać” – powiedział do studentów kardynał Stanisław Dziwisz. Metropolita krakowski przewodniczył w niedzielę wieczornej Mszy św. akademickiej w parafii św. brata Alberta w Krakowie.

Kardynał zwrócił uwagę, że najważniejszą postawą rozpoczynającego się Adwentu jest czuwanie. „Pamiętajcie, że czuwać to znaczy wprowadzać ład i pokój w naszym niespokojnym i skłóconym świecie, naznaczonym grzechem egoizmu i przemocy. Czuwać to znaczy bronić się przed złem, by nie zakradło się do naszego serca i nie dokonywało w nim spustoszenia” – tłumaczył zgromadzonym.

„Adwent przypomina nam przez swoją liturgię, że mamy na kogo oczekiwać – że powróci na ziemię Dawca wszystkich darów” – kontynuował. Kard. Dziwisz podkreślił, że oczekiwanie nigdy nie może oznaczać bierności: „Im bardziej oczekujemy powrotu Pana, tym bardziej powinniśmy się przygotowywać”.

Hierarcha zaznaczył, że ważnym obszarem ludzkiego oczekiwania jest otwartość na drugiego człowieka. „Tam, gdzie ludzie na siebie czekają, tam gdzie jest żywe doświadczenie oczekiwania człowieka na człowieka, tam tak naprawdę jest dom. Dom, za którym się tęskni i do którego się wraca z radością” – mówił.

Metropolita krakowski wskazał, że także wspólnota akademicka powinna być traktowana jak dom, za który ludzie czują się odpowiedzialni. „Wspólnota, która żyje tym, co jest autentycznie dobre, stwarza poczucie rodziny, w której miłość jest chlebem powszednim” – powiedział, wskazując na odpowiednie kierunki rozwoju duszpasterstw studentów.

Kard. Dziwisz odwołał się także do osoby św. Jana Pawła II, którego nazwał człowiekiem oczekiwania, szczęśliwym z tęsknoty do Pana Boga. „Nieraz nam powtarzał, że całe życie to jest przygotowanie na spotkanie z Panem, który przyjdzie, aby nas zabrać” – wspominał. Dodał, że pamiętać trzeba, że papież Polak zawsze wyczekiwał też na drugiego człowieka, z postawą pełną troski i zrozumienia wobec jego problemów.