Kard. Nycz w TVP1: Na Boże Narodzenie życzę słuchania Boga i siebie nawzajem

Słuchania Boga i siebie nawzajem życzył Polakom w wigilijny wieczór za pośrednictwem TVP 1 kard. Kazimierz Nycz. Nawiązując do zakończonego niedawno Roku Miłosierdzia przypomniał o św. Bracie Albercie Chmielowskim jako wzorze godnym naśladowania, bowiem dokładnie w Boże Narodzenie przypada 100. rocznica jego śmierci.

Punktem wyjścia rozmowy, jaką z metropolitą warszawskim w Domu Arcybiskupów Warszawskich przeprowadziła red. Małgorzata Steckiewicz była kwestia: jak słowa zamienić w czyny i być miłosiernym cały czas a nie tylko w Roku Miłosierdzia.

„Drzwi Miłosierdzia, przez które przychodzi do nas Pan ciągle są otwarte – to człowiek czasem się zamyka” – stwierdził kard. Nycz. Podkreślił też, że Boże Narodzenie jest szczególnym czasem, bo przypomina o tym, że Jezus stał się człowiekiem, by być solidarnym z każdym z nas, ale także po to, by wziąć na krzyż wszystkie nasze grzechy.

Kard. Nycz przywołał postać Brata Alberta Chmielowskiego, który nawrócił się i dzięki miłosierdziu Boga wyszedł na ulice Krakowa, by nieść pomoc ubogim, bo w nich dostrzegł oblicze Jezusa. „Każdy z nas może być Bratem Albertem. Wystarczy rozejrzeć się wokół siebie”- stwierdził metropolita warszawski.

Kardynał wskazał miejsca szczególnie potrzebujące wsparcia – szpitale, domy pomocy społecznej. Wspomniał również o uchodźcach, o których nie wolno zapominać przy stole wigilijnym.

Pytany o to, jak przeżywać Boże Narodzenie i czego nie wolno w tych dniach zagubić, metropolita warszawski wskazał, że najważniejsza jest istota tajemnicy Wcielenia – to, że Bóg stał się człowiekiem. Zdaniem kard. Nycza, pielęgnowanie zwyczajów może być dobrą drogą do dotknięcia sedna tych świąt. Doceniając wartość wielopokoleniowych rodzin przywołał słowa papieża Franciszka, który otwarcie mówi o obowiązkach wnuków wobec dziadków i odwrotnie.

Kardynał biorąc opłatek do ręki i symbolicznie go łamiąc, złożył telewidzom bożonarodzeniowe życzenia: Bożego pokoju, którego świat dać nie może; zgody, miłości, braterstwa i zdolności do wyciszenia się po to, by usłyszeć głos Pana Boga i drugiego człowieka. Słuchania Boga i siebie nawzajem.