Kazimierza Wielka: 80 lat posługi sióstr służebniczek

Przypomnienie historii pracy sióstr, tort w kształcie biskupiego biretu, Msza św. roratnia, spotkanie z dziećmi komunijnymi – to niektóre elementy obchodzonego 9 grudnia w Kazimierzy Wielkiej jubileuszu 80-lecia pobytu i posługi sióstr służebniczek dębickich w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego.

Roratniej wieczornej Eucharystii przewodniczył i homilię wygłosił biskup kielecki Jan Piotrowski.

W homilii bp Piotrowski mówił o rozpoczętym 8 grudnia Nadzwyczajnym Roku Świętym Miłosierdzia. Hierarcha zachęcał, aby jak najczęściej przychodzić do źródła. „Żadne źródło nie ugasi pragnienia, jeśli człowiek do niego nie przyjdzie. Człowiek musi do niego podejść i sam zaczerpnąć. Przychodźmy więc często do źródła Bożego Miłosierdzia” – podkreślił ordynariusz kielecki. Zauważył, że „gdzie nie ma miłości do Boga, nie może być miłości do człowieka, gdzie nie ma miłości Boga, człowiek żyje w egoizmie własnych marzeń”.

Odnosząc się do jubileuszu 80-lecia pobytu w Kazimierzy Wielkiej Sióstr Służebniczek, przywołał postać bł. Edmunda Bojanowskiego – założyciela zgromadzenia. „Edmund Bojanowski był to człowiek serdecznie dobry, błogosławiony Kościoła i założyciel zgromadzenia sióstr służebniczek. Jeden z moich poprzedników – bp Augustyn Łosiński życzył siostrom błogosławieństwa Bożego. Może nawet nie przewidział, że siostry będą pracować w tej parafii przez 80 lat” – mówił bp Piotrowski.

Kielecki ordynariusz wspomniał także o posłudze służebniczek na misjach, m.in. w Peru. „Historia, którą pisze zgromadzenie jest wielką historią, sięga krajów misyjnych i pięknej pracy w Boliwii, w mieście Cochabamba. Dziś uroczyście dziękujemy siostrom i otaczamy je modlitwą, aby razem z nami chciałby podążać drogami miłosierdzia” – powiedział.

Bp Piotrowski poświęcił medaliki dzieciom klas III przygotowującym się do I Komunii Świętej.

W imieniu władz samorządowych przemówił burmistrz Adam Bodzioch, który podziękował siostrom za ich pracę w mieście.

S. Przełożona Krystella Pacyna dziękowała z kolei za wszelkie dobro, którego siostry doświadczały i doświadczają w Kazimierzy Wielkiej. W darze siostry ofiarowały biskupowi tort w kształcie biskupiego birety.

Biskup kielecki Augustyn Łosiński 28 grudnia 1935 r. wyraził zgodę na objęcie placówki w Kazimierzy Wielkiej przez Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Dębickich. Siostry rozpoczęły prowadzenie dużej ochronki dla pięćdziesięciu dzieci w wieku 3–6 lat, uczyły także dziewczęta robót ręcznych. Ochronka rozrastała się, chętnych było coraz więcej, w dotychczasowym lokum szybko zaczęło brakować miejsca, więc rozpoczęto zbiórkę na budowę ochronki. W 1939 r. służebniczki przeprowadziły się do nowego domu przy ul. Sienkiewicza 17. Znacznie zwiększyła się liczba dzieci w ochronce, do Kazimierzy Wielkiej przybyły więc kolejne siostry, aby służyć swą pracą w parafii.

W latach 1939–1945 siostry prowadziły kuchnię Caritas. Było to duże przedsięwzięcie – codziennie wydawano ok. 150 obiadów dla wysiedlonych i biednych. Coraz więcej dziewcząt przychodziło do sióstr na naukę robót ręcznych, gdyż w ten sposób nie tylko nabywały one konkretne umiejętności, ale chroniły się przed wywiezieniem na roboty do Niemiec.

Od 1947 r. siostry podjęły naukę religii w Szkole Podstawowej Nr 1 w Kazimierzy Wielkiej. Dbały także o bieliznę kościelną z tutejszego kościoła oraz z Cudzynowic i Kazimierzy Małej. Pracy w parafii nie brakowało – siostry opiekowały się chorymi, robiły okolicznościowe dekoracje.

W 1955 r. funkcjonująca od 20 lat ochronka została przekształcona w przedszkole Caritas. W 1962 r. przejęły je państwowe władze komunistyczne. Do katechizacji siostry powróciły dopiero we wrześniu 1990 r., gdy podjęły pracę w Szkole Podstawowej Nr 1, Szkole Podstawowej Nr 3 i w Stradlicach.

W styczniu 2011 r. siostry zamieszkały w domu przy ul. Sienkiewicza 6, w budynku dawnego wikariatu, w którym proboszcz ks. Janusz Mularz przygotował i wyremontował mieszkania dla służebniczek. 25 lutego 2011 r. odbyła się uroczystość poświęcenia nowego domu i kaplicy sióstr. Patronuje jej św. Józef.

Obecnie w Kazimierzy Wielkiej pracują trzy siostry: Krystella, Jadwiga, Nikodema. Katechizują, prowadzą scholkę, opiekują się samotnymi i ubogimi, prowadzą m.in. koło Duchowych Pomocników Powołań, są zakrystiankami.