Kęty: 107 lat wieczystej adoracji Jezusa Eucharystycznego w klasztorze sióstr klarysek

Za charyzmat swego apostolstwa eucharystycznego dziękują siostry klaryski w Kętach na Podbeskidziu, które obchodzą 6 lutego jubileusz 107-lecia wieczystej adoracji Jezusa Eucharystycznego w klasztorze. Pierwszego wystawienia Najświętszego Sakramentu w kęckim sanktuarium do publicznej adoracji, trwającej w dzień i w nocy, dokonał 6 lutego 1910 roku ówczesny sufragan krakowski bp Anatol Nowak.

Dzisiejszą rocznicę zakonnice przeżywają, dziękując Bogu za dar wieczystej adoracji. Siostry w modlitwach wspominają wszystkich, którzy przyczynili się do zainicjowania dzieła wieczystej adoracji w Kętach, szczególnie za służebnicę Bożą, założycielkę klasztoru Matkę Marię od Najświętszego Serca Jezusa (Walentynę Łempicką) oraz fundatorkę Zakonu Klarysek od Wieczystej Adoracji w Polsce, służebnicą Bożą Matkę Marię od Krzyża Morawską.

Zakon Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji (OCPA) powstał w połowie XIX wieku we Francji. Do jego powstania przyczyniło się dwoje fundatorów: ks. Jan Chrzciciel Heurlaut i Matka Maria od św. Klary (Wiktoria Józefina Bouillevaux). W 1866 r. do wspólnoty w Troyes wstąpiła Polka – Ludwika Morawska. W 1871 przeszczepiła ona zakon Franciszkanek Najświętszego Sakramentu na ziemie polskie.

Początkowo siostry próbowały założyć klasztor w Granowie, a następnie w Gnieźnie. Na skutek germanizacji i kulturkampfu musiały opuścić Wielkopolskę i osiedliły się we Lwowie. Stamtąd wyszły kolejne fundacje. Obecnie na całym świecie istnieje 29 autonomicznych domów Klarysek od Wieczystej Adoracji – m.in. we Francji, w Niemczech, w Austrii, Stanach Zjednoczonych, Indiach i Bangladeszu. W Polsce jest osiem takich domów: w Bydgoszczy, Elblągu, Hajnówce, Kętach, Kłodzku, Pniewach, Słupsku i Ząbkowicach Śląskich.

Do Kęt siostry przybyły w 1910 r., dzięki swej fundatorce, służebnicy Bożej matce Marii Walentynie Łempickiej. 6 lutego 1910 bp Anatol Nowak dokonał w kęckim klasztorze uroczystego wystawienia Najświętszego Sakramentu. W 1999 roku bp Tadeusz Rakoczy ogłosił to miejsce lokalnym sanktuarium Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu.

Jak wyjaśniła s. Rafaela Rapacz OCPA, choć zakon, jaki reprezentuje, nie wywodzi się bezpośrednio z Asyżu, to jednak czerpie inspirację do życia ewangelicznego z samego źródła franciszkanizmu: od świętych Franciszka i Klary.

„Od nich siostry uczą się głębokiej czci do Sakramentu Ołtarza, postawy adoracji i kontemplacji Najświętszych Tajemnic, ducha dziękczynienia i prawdziwej ofiary, wiary w moc Chrystusa ukrytego w Hostii oraz gorliwości w szerzeniu kultu Najświętszej Eucharystii wśród kapłanów i wiernych. Poprzez swoje życie całkowicie poświęcone adoracji Przenajświętszego Sakramentu klaryski od Wieczystej Adoracji są żywą ikoną swej Asyskiej Patronki i odbiciem eucharystycznej pobożności Świętej Matki” – dodała.

Siostry modlą się nieustannie przed Jezusem Eucharystycznym w intencjach przynoszonych przez parafian, pielgrzymów i tych, którzy przysyłają prośby za pomocą internetu. W klasztorze funkcjonuje jeden z najbardziej obleganych konfesjonałów stałych na terenie diecezji bielsko-żywieckiej.