Kielce: bp Piotrowski spotkał się z bezdomnymi

Biskup kielecki Jan Piotrowski spotkał się dzisiaj z osobami ubogimi, bezdomnymi i samotnymi. Przy Wojewódzkim Domu Kultury – na zewnętrznym placu, odbyło się tradycyjne spotkanie wigilijne – tym razem na wolnym powietrzu, a nie w reprezentacyjnych salach placówki.

– Bez trudu dzisiaj zauważymy, że jest inaczej niż zwykle, gdy może było dotąd przeżywać ten dzień bardziej po bratersku, po siostrzanemu (…). Jesteśmy na zewnątrz, by roztropnie chronić siebie – mówił bp Piotrowski, podkreślając, że najważniejsze, iż spotkanie w ogóle udało się zorganizować. Choć nie podzielimy się opłatkiem, zabierzemy go do domu, ale możemy się dzielić miłością, serdecznością – podkreślił.

– Prosta zasada, którą Pan Jezus nam zostawił „ubogich zawsze będziecie mieć u siebie” cały czas jest aktualna. Człowiek głodny, potrzebujący nie traci swojej natury i myślę, że to jest najważniejsze w przededniu świąt Bożego Narodzenia. – podkreślił bp Piotrowski.

Zachęcił, aby dziękować Bogu za ten dzień i ludziom, którzy przygotowali ciepły posiłek. Podkreślił także znaczenie wigilii w polskim obyczaju.

Na placu przed WDK ustawiono namiot, skąd wydawano ciepłe posiłki na wynos.

Dla osób potrzebujących przygotowano tradycyjnego karpia, kapustę z grochem, sałatkę oraz ciepłą herbatę. Długa kolejka potrzebujących ustawiła się po produkty. Dodatkowo wolontariusze wręczali gościom ciepłe skarpety w ramach akcji „Stopy ogrzane miłością”.

W spotkaniu uczestniczyli m.in. senator Krzysztof Słoń, ks. Stanisław Słowik, dyrektor Caritas Diecezji Kieleckiej i wicedyrektor ks. Krzysztof Banasik.

Organizatorami posiłku wigilijnego dla osób bezdomnych, samotnych i ubogich były: Caritas Diecezji Kieleckiej, Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w Kielcach oraz Wojewódzki Dom Kultury w Kielcach.

Wigilia dla bezdomnych z udziałem biskupów i władz miasta ma w Kielcach długą tradycję, jedną z najdłuższych w Polsce. Jej inicjatorem był bp Marian Florczyk. Początkowo tego rodzaju wigilijne spotkania były w mniejszych grupach, następnie na dworcu PKP, gdzie zbierało się ok. stu osób, potem w Przytulisku na Siennej i wreszcie w WDK, gdy zaczęło uczestniczyć kilkaset osób i nieraz brakowało miejsca.