Kielce – czterej alumni przyjęli święcenia diakonatu

W bazylice katedralnej w Kielcach biskup kielecki Jan Piotrowski udzielił dzisiaj święceń diakonatu czterem alumnom Wyższego Seminarium Duchownego w Kielcach. W liturgii uczestniczył także biskup pomocniczy diecezji kieleckiej Andrzej Kaleta, kapłani, rodziny kandydatów oraz wspólnota seminaryjna.

– Z tego faktu cieszy się cała diecezja: biskupi, kapłani, wspólnota seminarium i rodziny diakonów – podkreślił bp Piotrowski.

Diakonami zostali alumni piątego roku: Wiktor Kostecki z parafii Matki Bożej Królowej w Łukowej, Jakub Sobótka z parafii Wniebowzięcia NMP we Włoszczowie, Grzegorz Wnuk z parafii Matki Bożej Anielskiej w Polichnie oraz Maciej Żywot z parafii św. Stanisława w Żębocinie.

Poprzez święcenia kandydaci zostali włączeni do duchowieństwa diecezji kieleckiej. Przyjmując celibat, zobowiązali się m.in. do codziennej modlitwy Liturgią Godzin oraz posługi miłosierdzia.

W homilii bp Jan Piotrowski podkreślił, że „kończy się pewien etap formacji i otwiera się perspektywa pięknej posługi diakona”. Zwrócił uwagę na apostolskie korzenie diakonatu oraz jego aktualność i znaczenie w życiu Kościoła. – Mimo upływu wieków ta posługa nie straciła na aktualności – zaznaczył. Zachęcał nowych diakonów do refleksji nad ich wiarą i zaznaczył, że najbliższy rok będzie czasem dalszej formacji, wysiłku intelektualnego i duchowego rozwoju.

– Święcenia diakonatu są dla mnie dniem zjednoczenia się z Chrystusem, który „nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć”. Diakon nie tylko reprezentuje Kościół, ale ucieleśnia obecność służebną Chrystusa wobec wspólnoty – powiedział KAI diakon Wiktor Kostecki.

– Dzisiejszy dzień jest dla mnie dniem wielkiego błogosławieństwa. Poprzez sakrament święceń wypowiadam swoje „tak” i oddaję się cały Chrystusowi, pragnąc żyć Nim i dla Niego w każdej chwili mojego życia – dodał diakon Grzegorz Wnuk.

Nowo wyświęceni diakoni mogą czytać Ewangelię, głosić homilie, przewodniczyć obrzędom Chrztu świętego, błogosławić małżeństwa, udzielać Komunii świętej, zanosić wiatyk chorym, przewodniczyć pogrzebom oraz pełnić dzieła miłosierdzia. Te zadania i urząd sięgają początków chrześcijaństwa. Diakonów wspominają listy św. Pawła, a ich ustanowienie opisują Dzieje Apostolskie jako odpowiedź na potrzeby pierwszej wspólnoty wierzących.

Diakonat jest pierwszym z trzech stopni sakramentu święceń – przed prezbiteratem i biskupstwem. Diakoni nie mogą sprawować Eucharystii, udzielać rozgrzeszenia, bierzmowania ani sakramentu namaszczenia chorych. Ich posługa jest ukierunkowana na pomoc biskupowi i prezbiterom.