Kielce na trasie relikwii św. Vianney’a

Od czuwania wiernych i Mszy św. w bazylice kieleckiej pod przewodnictwem biskupa Kazimierza Gurdy rozpoczęło się nawiedzenie Kielc przez relikwie serca św. Jana Vianney’a, patrona kapłanów i proboszczów. Relikwie przybyły do Kielc z Miechowa – tylko te dwa miasta znalazły się na trasie relikwii w diecezji kieleckiej.

We wtorek godz. 16-18 przy wystawionych w bazylice kieleckiej relikwiach czuwali kapłani, alumni, osoby konsekrowane, wierni świeccy. Odbyły się nieszpory i medytacja inspirowana myślami św. Jana Vianney’a.

Mszę św. przy relikwiach wspólnie z bp. Gurdą celebrowali kanonicy katedralni, dziekani kieleccy, profesorowie seminarium, proboszczowie i wikariusze z różnych stron diecezji. Wspólnie modlili się także klerycy seminarium, przedstawiciele różnych wspólnot i żeńskich zgromadzeń zakonnych. Pieśni o kapłaństwie śpiewał Chór Wyższego Seminarium Duchownego.

W homilii bp Gurda przypomniał skromność, ascetyczne życie i ofiarną posługę Proboszcza z Ars, który „uczył się umierać dla siebie, aby być dla Boga, dla człowieka”. Mówił o kulcie św. Jana Vianney’a dla Serca Jezusowego i wciąż aktualnym wezwaniu, aby według tego wzorca kształtować swoje kapłańskie serca.

Po Mszy św. relikwie zostały uroczyście przeniesione w procesji ze światłami do kościoła seminaryjnego Trójcy Świętej, gdzie trwała całonocna adoracja Najświętszego Sakramentu w obecności relikwii, prowadzona przez kleryków i osoby świeckie. Adoracja obejmuje m.in. modlitwę różańcową, Drogę Krzyżową, Litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa, Godzinki. Dziś rano relikwie powrócą do Francji.

„Nawiedzenie relikwii to owoc roku kapłańskiego, zakończonego w czerwcu. Relikwie serca św. Jana Vianney’a, patrona kapłanów nawiedzają diecezję kielecką i częstochowską” – mówi w rozmowie z KAI ks. Tomasz Rusiecki, wikariusz biskupi do spraw Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego – inicjator zaproszenia relikwii do diecezji kieleckiej.

Św. Jan Maria Vianney (1786–1859) dorastał w ubogim środowisku wieśniaków francuskich. Wskutek rewolucji francuskiej i wieloletnich zaniedbań w nauce, z trudem ukończył seminarium duchowne, przyjmując święcenia w 1815 r. Prze 41 lat był proboszczem w Ars, gdzie szybko pozyskał dotąd obojętnych religijnie parafian, zasłynął z surowego, przykładnego życia, a przede wszystkim z posługi w konfesjonale. Spowiadał po kilkanaście godzin dziennie, nazywano go „męczennikiem konfesjonału”. Przeżył 73 lata. Wg niektórych źródeł miał wyspowiadać ok. miliona ludzi. Został beatyfikowany w 1905, a kanonizowany w 1925 r.