Kielce: obchody Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej

Modlitwą pod pomnikami Katyńskim i Sybiraków oraz Mszą św. w kościele garnizonowym kielczanie uczcili 69. rocznicę odkrycia grobów katyńskich oraz drugiej wywózki Polaków na Sybir. Modlitwę przy Pomniku Katyńskim, rozpoczętą od psalmu 51 poprowadził ks. płk. Adama Prus – proboszcz parafii garnizonowej, z udziałem ks. Andrzeja Kaszyckiego – kanclerza Kurii w Kielcach i kapelana Rodziny Katyńskiej.

„Sowieci mordowali na wiosnę, bo ziemia wtedy odmarza” – mówiła Anna Łakomiec, prezes Stowarzyszenia Kielecka Rodzina Katyńska. Przyznała, że na nieludzkiej ziemi straciła cztery bliskie osoby, podkreśliła że obowiązkiem Polaków i polskiej historii „jest pamiętać”.

Pod Pomnikiem Katyńskim na Cmentarzu Partyzanckim przemawiała także Bożentyna Pałka–Koruba – wojewoda świętokrzyski, Andrzej Sygut – wiceprezydent Kielc i in. Kwiaty złożyli także senator PiS Krzysztof Słoń, wicewojewoda Beata Oczkowicz, przedstawiciele marszałka świętokrzyskiego i kieleckich szkół.

Hołd pomordowanym oddało ok. 10 szkolnych pocztów sztandarowych i niezbyt wielu kielczan – ok. 70 osób.
Po uroczystościach na Cmentarzu Partyzanckim przemaszerowano na sąsiedni Cmentarz Stary, gdzie odbyło się rocznicowe spotkanie pod Pomnikiem Sybiraków oraz na Skwerze Katyńskim, zasadzonym dębami pamięci.
Msza św. za ofiary zbrodni katyńskiej jest zaplanowana na godz. 18.00 w kościele garnizonowym.

Mianem Zbrodni Katyńskiej jest nazywany skrytobójczy mord dokonany przez Sowietów na blisko 22 tysiącach obywatelach państwa polskiego, których – po wkroczeniu Armii Czerwonej do Polski 17 września 1939 r. – wzięto do niewoli lub aresztowano.

Na podstawie tajnej decyzji Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików) z 5 marca 1940 r., zgładzono strzałem w tył głowy około 15 tysięcy jeńców przetrzymywanych wcześniej w obozach specjalnych NKWD w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku oraz 7 tysięcy osób osadzonych w więzieniach zachodnich obwodów republik Ukraińskiej i Białoruskiej, tj. terenach wschodnich Polski, włączonych w 1939 r. do Związku Sowieckiego.

Ofiarami byli głównie znaczący obywatele państwa polskiego: oficerowie Wojska Polskiego i policji, urzędnicy administracji państwowej, duchowni oraz przedstawiciele intelektualnych i kulturalnych elit Polski. Zostali zakopani bezimiennie w masowych dołach cmentarnych, znajdujących się co najmniej w pięciu miejscach na terenie Związku Sowieckiego. Blisko 7 tys. mogił nie odnaleziono.