W 75. rocznicę wybuchu II wojny światowej kielczanie, kombatanci, delegacje szkół, samorządowców oraz politycy spotkali się przy pomnikach wojennych na apelach poległych, wspominkach pierwszych dni września 1939 roku i modlitwie za ofiary wojny.

Na Cmentarzu Wojsk Polskich, w Kwaterze Ofiar Września 1939, ks. Andrzej Kaszycki – kanclerz kieleckiej Kurii, poprowadził modlitwę za zmarłych, szczególnie tych, którzy zginęli we wrześniu 1939 roku i walczących w Kampanii Wrześniowej. Zaapelował do młodzieży, by pamiętała, by II wojna światowa nie była tylko historyczną rocznicą , ale także okazją do modlitwy za patriotów.

Genezę wybuchu II wojny światowej szczególnie w granicach ówczesnego województwa kieleckiego, przypominał m.in. Leszek Dziedzic, historyk z Muzeum Historii Kielc. „Już od 1 września Kielce były bombardowane. Niemcy zniszczyli koszary na Bukówce, ujęcia wody na Biagłogonie. Następnie, od 4 września naloty nasiliły się. Zbombardowano kamienice przy ul. Piotrkowskiej, Paderewskiego, Kościuszki oraz dworzec, na którym zginęło około 80 osób. Centrum uległo sporym zniszczeniom” – opowiadał.

W Kwaterze Ofiar Września 1939 Roku na cmentarzu przy ul. Ściegiennego złożono kwiaty zapalono znicze. Hołd Żołnierzom Września oddali m.in.: wiceprezydent Kielc Andrzej Sygut, przewodniczący Rady Miasta Kielce Tomasz Bogucki, senator PiS Krzysztof Słoń, wicestarosta kielecki Zenon Janus, a także wojskowi oraz przedstawiciele służb mundurowych. Licznie stawiły się formacje kombatanckie.

Udano się także na Cmentarz Partyzancki, gdzie zapalono znicze przy grobie Stefana Artwińskiego – prezydenta Kielc, zamordowanego przez Gestapo w 1939 r.

Wśród uczestników uroczystości była m.in. młodzież z kilku szkół, np. z Gimnazjum nr 10, I LO im. Stefana Żeromskiego i z Zakładu Doskonalenia Zawodowego.

dziar/kielce

Modlitwa kielczan przy pomnikach i przy grobie prezydenta Stefana Artwińskiego, wystawa miejska nt. obrony Kielc i koncert filharmoniczny złożyły się na obchody 74. rocznicy wybuchu II wojny światowej.

O godzinie 12.00 w mieście zawyły syreny alarmowe, dając sygnał do rozpoczęcia modlitwy na Cmentarzu Wojskowym przy ul. Ściegiennego w intencji ofiar wojny i obrońców ojczyzny. Następnie zapalono znicze i złożono wiązanki kwiatów przy pomniku w Kwaterze Ofiar 1939 Roku, z udziałem delegacji władz lokalnych i środowisk kombatanckich.

„1 września 1939 r. zapoczątkował 50-letnią niewolę, której skutki odczuwamy do dzisiaj. Pamięć o tych wydarzeniach jest bardzo ważna. Cieszy udział wielu młodych mieszkańców miasta” – mówił Tadeusz Sayor – wiceprezydent Kielc.

Następnie delegacje, poczty sztandarowe – kombatanckie i szkolne oraz kielczanie przeszli na Cmentarz Partyzancki, gdzie kwiaty złożono także przy grobie zamordowanego w 1939 r. przez Gestapo prezydenta Kielc Stefana Artwińskiego.

Stefan Artwiński, ur. w 1863 r. w Miechowie był znanym działaczem niepodległościowym, farmaceutą, senatorem od 1936 r., prezydentem Kielc w l. 1934 – 39. Był czynnym członkiem Związku Strzeleckiego oraz Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny. Odznaczony Krzyżem Orderu Polonia Restituta (1926). Po wybuchu II wojny światowej pozostał w mieście, mimo że namawiano go do ucieczki. Stanął na czele Obywatelskiego Komitetu Obrony Kielc. Pieniądze z kasy miejskiej przeznaczył na pomoc mieszkańcom – kartki żywnościowe, szpitale, schroniska itp. Zginął w listopadzie 1939 r., zamordowany bestialsko przez Niemców w Wiśniówce k. Kielc. Konspiracyjny pogrzeb z udziałem zaledwie kilku osób odbył się 10 listopada 1939. Od ponad 20 lat spoczywa we własnym grobowcu– na Cmentarzu Partyzanckim w Kielcach.

Z okazji 74. rocznicy wybuchu II wojny światowej na kieleckim Rynku otwarta została wystawa planszowa przedstawiająca obronę Kielc, ukazująca m.in. rolę prezydenta Artwińskiego. Wystawę można oglądać do 12 września.

Rocznicę uczciła także specjalnym koncertem Filharmonia Świętokrzyska, prezentującym poemat symfoniczny „Amour Eternel” Francisa Lai, z udziałem znanych śpiewaczek i wręczeniem Nagrody Pokoju, a także promocją projektu architektonicznego Wojciecha Siudmaka „Wieczna Miłość”.