Kielce: ogłoszenie Roku Biskupa Kaczmarka

W 72. rocznicę aresztowania przez władze komunistyczne bp. Czesława Kaczmarka, biskup kielecki Jan Piotrowski ogłosił dla diecezji kieleckiej Rok Biskupa Kaczmarka. Potrwa on do 28 października 2023 r. Bp Kaczmarek, wieloletni biskup kielecki został aresztowany w 1951 r. pod zarzutem „szpiegostwa na rzecz USA i Watykanu”. W więzieniu, gdzie był torturowany, spędził 7 lat.

O swej decyzji biskup poinformował podczas Mszy św. sprawowanej dzisiaj kieleckiej katedrze.

– Tortury, fałszywe oskarżenia, nagonka współczesnych mediów, intrygi, haniebny wyrok skazujący uczyniły go wrakiem człowieka. Dlatego dziś, we wspomnienie męczenników św. Fabiana i Sebastiana, ogłaszam z tego miejsca, gdzie modlił się biskup, Rok Biskupa Czesława Kaczmarka – mówił bp Piotrowski.

Duchowny przypomniał, że obok katedry stoi pomnik bp. Kaczmarka, jest też kilka publikacji, od lat działa też fundusz stypendialny dla młodzieży jego imienia. – Czy jednak w sercach mieszkańców Kielc, Ziemi Świętokrzyskiej i diecezji kieleckiej trwa żywa pamięć o nim? – pytał biskup kielecki.

Kwiaty przed pomnikiem bp. Czesława Kaczmarka złożyli bp Jan Piotrowski, a także senator Krzysztof Słoń, poseł Krzysztof Lipiec i wicewojewoda Rafał Nowak.

Czesław Kaczmarek urodził się 16 kwietnia 1895 r. w Lisewie Małym k. Sierpca. Rozpoczął pracę jako nauczyciel. W 1916 r. wstąpił do seminarium duchownego w Płocku. W 1922 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W 1927 r. uzyskał doktorat w Instytucie Nauk Społecznych i Politycznych w Lille we Francji. Podczas studiów prowadził też aktywną pracę duszpasterską wśród polskiej emigracji.

Po powrocie do kraju rozpoczął ożywioną działalność duszpasterską i społeczną. Zaangażował się w Akcję Katolicką, organizował duszpasterstwo młodzieży, zakładał czasopisma. W 1938 r. został mianowany biskupem kieleckim. Ingres do katedry odbył 3 września tegoż roku.

Podczas wojny i niemieckiej okupacji angażował się żywo w działalność charytatywną, prowadził konspiracyjne seminarium duchowne, opiekował się uciekinierami, wspierał materialnie ruch oporu. W czasie wojny przyjął do diecezji ponad 240 księży diecezjalnych i zakonnych, którym groziła zagłada na terenach północnej i zachodniej Polski włączonych do III Rzeszy.

Pomimo tego, iż gmach seminarium duchownego w Kielcach był w rękach okupantów (w budynku znajdował się szpital), przyjął do seminarium duchownego w okresie okupacji 86 alumnów z zamkniętych seminariów diecezjalnych i zakonnych. Tysiące wysiedleńców i uciekinierów, szczególnie po upadku Powstania Warszawskiego ocaliły swoje życie w diecezji kieleckiej, a klimat do ich przyjęcia stworzył bp Kaczmarek.

Po Pogromie kieleckim (4 lipca 1946 r.) powołał komisję do zbadania jego okoliczności. Ustalenia komisji stały się podstawą sporządzonego 1 września 1946 r. raportu, w którym odpowiedzialnością za wydarzenia zostały obarczone służby sowieckie. Biskup zdołał przekazać ten raport ambasadorowi Stanów Zjednoczonych.

W warunkach powojennych wspierał ubogich i angażował się w odbudowę zniszczeń. Zwracał również uwagę na intelektualną i duchową formację młodzieży, zwłaszcza przyszłych duchownych, erygował nowe parafie, przeprowadzał akcje trzeźwościowe.

20 stycznia 1950 r. został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa. Poddany torturom – w sposób wymuszony przyznał się do niepopełnionych czynów, po czym w procesie pokazowym we wrześniu 1953 r. skazany został na 12 lat więzienia oraz utratę praw publicznych.

Zwolniony został w 1957 r. Powrócił wówczas do diecezji kieleckiej, mimo ponownych prób usunięcia go przez władze w 1959 r., szykan i upokorzeń. Zmarł 26 sierpnia 1963 r. w Lublinie. Zrehabilitowany został pośmiertnie w 1990 r.