Kielce: wątek religijny na wystawie malarstwa Ottona Grynkiewicza

W Muzeum Historii Kielc została otwarta wystawa Sybiraka Ottona Grynkiewicza, który w swych obrazach pokazuje obecność Boga i wiary wśród zesłańców syberyjskich oraz dokumentuje ich los, widziany oczyma chłopca.

Wystawa nosi tytuł „Przypominanie – Sybiracy”. Wernisaż rozpoczęły wystąpienia kieleckich Sybiraków, którzy przypominali historię zsyłek na „nieludzką ziemię” i udział w nich mieszkańców ziemi świętokrzyskiej. Mówili także o tradycjach i formach działania Związku Sybiraków w Kielcach.

Iwona Parcheta, komisarz wystawy podkreśliła autentyzm przeżyć widoczny w obrazach, piętnowanie totalitaryzmu, krzepiącą siłę motywów religijnych, towarzyszącą im symbolikę i liryzm. Na kilkudziesięciu płótnach, pokazanych na kieleckiej wystawie, Grynkiewicz przedstawił surową wegetację na Syberii, widzianą oczami dziecka. Monstrualnym postaciom Stalina czy Lenina, przeciwstawia łagodne ikony Chrystusa i Matki Bożej ochraniające zesłańców. Znane sceny ze Starego i Nowego Testamentu, np. z życia świętych czy motyw ostatniej wieczerzy, przenosi w realia syberyjskie. Małemu chłopcu o smutnej twarzy – bohaterowi obrazów – towarzyszą często rosyjskie słowa: głód, mróz, bieda.

Wernisaż był połączony z recitalem Małgorzaty Biesagi „Czar Polesia”. Wystawa włącza się w nurt 70 – lecia Września 1939. Obrazom towarzyszą pamiątki Sybiraków. Ekspozycję można oglądać do 1 marca.

Otton Grynkiewicz urodził się w Grodnie w 1931 r. Do wybuchu wojny z mamą i siostrą mieszkał w Kozłowikach, ojciec – zawodowy oficer służył w Grodnie. Po zajęciu miasta przez żołnierzy radzieckich został aresztowany przez NKWD. Jego żona i dzieci zostali wywiezieni w bydlęcych wagonach do Nowosybirska nad rzekę Ob, gdzie koczowali pod gołym niebem. Kolejny etap ich tułaczki to Jakowlewki w głębi tajgi. Przebywali tam w lepiance bez okien do 1943 r. Po amnestii znaleźli się w Inkino, w Kołpaszewie. Matka pracowała w szwalni, Otton jako szewc. W 1944 r. zamieszkali w Stawropolskim Kraju. Do Polski wrócili w 1946 r. Zamieszkali w Trzebiatowie k. Szczecina.

Otton Grynkiewicz jest z zawodu inżynierem elektrykiem. Obecnie mieszka w Sędziszowie k. Jędrzejowa. Swoje syberyjskie przeżycia od lat utrwala w malarstwie oraz w poezji. Zadebiutował tomikiem „Przypomnienia dalekie i bliskie”. Brał udział w wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych, m.in. w Warszawie, Elblągu, Warce, Kielcach, Sędziszowie, Jędrzejowie oraz we Francji.