Kładka Ojca Bernatka

Nowa kładka na Wiśle, która połączyła dzielnicę Podgórze z Kazimierzem, nosi imię Ojca Laetusa Bernatka. Był on przeorem krakowskiego konwentu bonifratrów i twórcą szpitala oraz jedną z najbardziej znanych i zasłużonych postaci Krakowa końca XIX wieku.

„Wierzymy, iż warto przywrócić naszemu miastu osobę zacnego zakonnika i w roku jubileuszu 400-lecia obecności bonifratrów na ziemiach polskich upamiętnić jego nazwisko, nadając zbudowanej opodal Bonifraterskiego Szpitala kładce łączącej dwa brzegi i dwie krakowskie dzielnice – imię Ojca Laetusa Bernatka” – przyznają krakowscy bonifratrzy.

Pierwsza w Krakowie kładka pieszo–rowerowa ma 145 metrów długości i ciekawą formę architektoniczną, wspaniale wkomponowującą się w kazimierski i podgórski brzeg Wisły, które łączy ta konstrukcja.

Z okazji otwarcia kładki w weekend 2-3 października wstęp do pięciu krakowskich muzeów, zlokalizowanych właśnie w tych dwóch częściach Krakowa, będzie bezpłatny . Będzie można zwiedzić: Starą Synagogę, Aptekę pod Orłem, Fabrykę Emalia Oskara Schindlera, Muzeum Inżynierii Miejskiej i Dom Historii Podgórza.

W pierwszy październikowy weekend, w godz. 9:00-17:00 bezpłatnie będzie można zwiedzić Starą Synagogę. Na stałej wystawie „Dzieje i kultura Żydów krakowskich” eksponowane są najcenniejsze zabytki muzealnej kolekcji judaików. W dawnych izbach modlitw – męskiej i kobiecej, na parterze Starej Bożnicy, wystawione są przedmioty żydowskiej sztuki obrzędowej. W muzeum można również podziwiać malarstwo portretowe i ikonografię dzielnicy żydowskiej na Kazimierzu i dokumentującą zagładę Żydów krakowskich w latach II wojny światowej.

Ojciec Laetus Bernatek, inicjator budowy i twórca gmachu dzisiejszego Szpitala Bonifratrów, przeor krakowskiego konwentu w latach 1891-1910, był jedną z najbardziej znanych i zasłużonych postaci Krakowa końca XIX wieku.

Urodził się w Hodoninie na Morawach, kształcił w Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie uzyskał tytuł magistra farmacji, pracował jako aptekarz w szpitalach bonifraterskich m.in. w Wiedniu, Brnie, Pradze i Linzu, wykazując się niezwykłą energią, roztropnością i talentami organizacyjnymi.

Do Krakowa przybył w 1890 roku jako wizytator z poleceniem likwidacji podupadającego krakowskiego szpitala tego zakonu, ale zamiast go zamknąć, postanowił ratować najstarszy w Polsce bonifraterski Szpital, od kilku stuleci służący chorym i cierpiącym.