Klimontów: koncert i kwesta na rzecz renowacji zabytkowej świątyni z XVII w.

Liczni wierni oraz duchowni z diecezji sandomierskiej wzięli udział w koncercie „Requiem” Wolfganga Amadeusza Mozarta i w kweście na rzecz zabytkowej świątyni z XVII w., które miały miejsce 9 listopada w podominikańskim kościele pw. Najświętszej Maryi Panny i św. Jacka w Klimontowie.

Koncert wykonała Orkiestra Polskiego Radia z Krakowa wraz z Chórem Kanon i solistami. Wśród gości byli m.in.: bp Krzysztof Nitkiewicz, biskup pomocniczy senior Edward Frankowski, samorządowcy oraz sponsorzy koncertu.

Ordynariusz przemawiając zauważył, że „Requiem” Mozarta jest zarazem świadectwem wiary kompozytora jak i owocem kultury chrześcijańskiej, którą on tworzył.

– Ta kultura polega zdaniem teologa Pawła Florenskiego na kształtowaniu świata według kategorii kultu Bożego, będącego spotkaniem pomiędzy Niebem i Ziemią. Wtedy nawet nieuchronność śmierci nie napełnia lękiem, lecz umacnia nadzieję na spotkanie z Bogiem w wieczności. Dzisiaj mamy do czynienia z wieloma kulturami, także z „kulturą śmierci”. Czy chcemy czy nie, one przenikają do naszego życia, kształtują je. Myślę, że muzyka Mozarta, w tym również dzisiejszy koncert, jest drogą do ewangelizacji różnych kultur współczesnego świata. Na tym polega misja każdego z nas chrześcijan – mówił hierarcha.

Po koncercie odbyła się kwesta na rzecz remontu zabytkowego podominikańskiego kościoła rektoralnego oraz budynków klasztornych. Odnowy wymagają m.in. ołtarze boczne i zabytkowe organy.

Kościół i klasztor podominikański pw. Najświętszej Maryi Panny i św. Jacka ufundowany został przez założyciela Klimontowa Jana Zbigniewa Ossolińskiego w 1613 r. Budowę zespołu ukończono przed 1623 r. Fundator świątyni i został pochowany pod głównym ołtarzem. Dominikanie przybyli do Klimontowa w 1620 r., otrzymując jednocześnie probostwo w Olbierzowicach. Konsekracji kościoła pw. św. Jacka dokonał bp T. Oborski 10 lipca 1633 r.

Klasztor dominikański został skasowany w 1867 r. Od 1902 r. kościół poklasztorny został przekazany pod opiekę parafii w Klimontowie. Poddano go restauracji w 1901 r., jak również w latach 90. XX w. i na początku XXI w. W trakcie prac remontowych odkryto w 1999 r. pod posadzką kruchty doczesne szczątki członków rodu Ossolińskich, w tym fundatora klasztoru.

Kościół jest wybudowany z cegły i otynkowany, w stylu późnego polskiego renesansu, z przylegającym od północy budynkiem klasztornym. Dachy nad kościołem są wysokie i strome, z ośmioboczną wieżyczką na sygnaturkę, nakrytą hełmem z latarnią. W prezbiterium, zakrystii i skarbczyku zastosowano sklepienia krzyżowe. Wyposażenie stanowi barokowy ołtarz główny oraz rokokowe ołtarze boczne, ambona i konfesjonały.

Biskup sandomierski Andrzej Dzięga 31 stycznia 2006 r. ustanowił świątynię kościołem rektoralnym.