Kobieta na czele Rady Kościołów Ewangelickich

Po raz pierwszy w historii Rady Kościoła Ewangelickiego w Niemczech (EKD) na jej czele stanęła kobieta.

Obradujące w Ulm Synod i Konferencja Kościołów 28 października wybrała na to stanowisko znaczną większością głosów biskupkę Hanoweru – Margot Kässmann. Została ona następczynią 70-letniego obecnie bp. Wolfganga Hubera z Berlina.

Margot Kässmann otrzymała 132 ze 142 oddanych głosów. Jej zastępcą został prezes Kościoła Ewangelickiego Nadrenii bp Nikolaus Schneider. Już wcześniej Synod postanowił, że wybory pozostałych członków Rady EKD odbędą się na posiedzeniu, zaplanowanym na 7-11 listopada 2010 r. Hanowerze.

Nowa przewodnicząca urodziła się w 1958 w Marburgu. Studiowała teologię w Tybindze, Edynburgu, Getyndze i Marburgu. W 1985 r. została ordynowana na pastora. W 1989 r. obroniła doktorat nt. „Ubóstwo i bogactwo jako pytanie o jedność Kościoła”. W latach 1994-99 była sekretarzem generalnym Niemieckiego Ewangelickiego Zjazdu Kościołów (DEKT). W roku 1999 r. wybrano ją na biskupkę Krajowego Kościoła Ewangelicko-Luterańskiego Hanoweru. Jest pierwszą w historii kobietą na tym stanowisku. Od 2007 r. jest rozwiedziona i ma cztery córki.

Kościół Ewangelicki w Niemczech składa się z 23 niezależnych od siebie Kościołów krajowych (Landeskirchen), których granice nie zawsze pokrywają się z administracyjnym podziałem na kraje związkowe. W jego skład wchodzą Kościoły trzech tradycji teologicznych: luterańskiej, unijnej i reformowanej. EKD liczy ok. 26,2 milionów wiernych w prawie 16,4 tys. parafii mających autonomię prawną. Organizacja ta reprezentuje niemiecki protestantyzm w dialogu ekumenicznym i na płaszczyźnie międzynarodowej. Z EKD stowarzyszone są ponadto lub do niego należą pojedyncze parafię Braci Morawskich lub obcojęzyczne parafie ewangelickie (np. fińskie, norweskie i francuskie).

Jednocześnie należy podkreślić, że EKD nie jest Kościołem we właściwym słowa tego znaczeniu, ale platformą instytucjonalną dla niezależnych Kościołów wyznaniowych.

Obecnie na czele dwóch najważniejszych gremiów EKD stoją kobiety. Synodem, który jest najwyższą władzą ustawodawczą organizacji, kieruje od niedawna prezes Barbara Rinke. Organ ten uchwala ustawy kościelne (budżet, stosunki pracownicze, ochrona danych osobowych) oraz przedkłada Radzie i Konferencji Kościelnej EKD plany, propozycje i wytyczne. Gremium to składa się ze 120 członków, z których 100 wybieranych jest przez synody poszczególnych Kościołów krajowych, a 20 mianuje Rada EKD.

W skład Rady EKD wchodzi 15 osób wybieranych na 6-letnią kadencję. Są to zarówno duchowni, jak i osoby nieordynowane. 14 członków wybiera wspólnie Synod i Konferencja Kościelna, a 15. członkiem jest z urzędu prezes Rady EKD. Organ tern kieruje wszystkimi sprawami EKD, z wyjątkiem tych, które są wyraźnie zastrzeżone dla innych ciał EKD, np. koordynuje współpracę między instytucjami kościelnymi (związki, stowarzyszenia, organizacje charytatywne), reprezentuje EKD na zewnątrz oraz ustala stanowiska EKD wobec bieżących zagadnień polityczno-społecznych i kwestie teologiczne. Rada jest podporządkowana Synodowi.