Kościół, o jakim marzę

„Marzy mi się Kościół, który się nie boi: – kontestatorów i buntowników, bo oni często z mozołem szukają prawdy” – mówi siostra Barbara Chyrowicz w ankiecie „Kościół, o jakim marzę”. Ankieta z wypowiedziami kilkunastu osób znalazła się w raporcie opublikowanym 9 grudnia przez KAI i „Rzeczpospolitą”. PREZENTUJEMY WSZYSTKIE WYPOWIEDZI.

Marzy mi się Kościół, który się nie boi:

– kontestatorów i buntowników, bo oni często z mozołem szukają prawdy, a kto nie jest przeciwko nam, jest z nami. To Kościół otwarty na dialog;

– słuchać świeckich, bo Duch Święty wieje kędy chce i Jego łaska nie spływa tylko na duchownych. To nasz Kościół;

– zaangażowania kobiet w misję głoszenia Dobrej Nowiny, bo one na równi z mężczyznami mają udział w powszechnym kapłaństwie Chrystusa;

– polityków, bo nie ma nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw. To Kościół transparentny w swojej ziemskiej działalności;

– krytyki własnych błędów, bo moc w słabości się doskonali. To Kościół ludzi grzesznych, ale szczerych Izraelitów, bez fałszu;

– głoszenia niepopularnych tez, bo mądrość tego świata jest głupstwem dla Boga. To Kościół zasad jasnych i wymagających, głoszonych stanowczo, ale w łagodności;

– ubóstwa, bo Bóg wie, czego nam potrzeba. To Kościół „w świecie, ale nie z tego świata”.

Boi się natomiast, że budując wspaniałe świątynie i pomniki, zabiegając o splendor, uznanie i wpływy, chodząc w powłóczystych szatach i jeżdżąc niezgorszymi brykami – utraci jednego, jedynego, zagubionego Kowalskiego, który bezradnie oczekiwał pomocy. On kiedyś oskarży nasz Kościół – mój Kościół . I będzie miał rację!

S. Barbara Chyrowicz, etyk, profesor KUL