Koszalin – pamięć o Sybirakach

W Koszalinie odbyły się uroczystości upamiętniające 85. rocznicę pierwszej masowej deportacji Polaków na Syberię.

Zanim 10 lutego uczestnicy uroczystości – przedstawiciele władz, diecezji, oświaty, związków kombatanckich i Związku Sybiraków, służb mundurowych – wzięli udział pod Pomnikiem Ofiar Bolszewizmu w apelu pamięci w asyście kompanii honorowej i złożyli kwiaty tym miejscem pamięci – w intencji zesłańców na Sybir i ich rodzin modlił się w pobliskiej katedrze bp Krzysztof Zadarko, przewodnicząc Mszy świętej.

Proboszcz katedry ks. Henryk Romanik przypomniał na wstępie, jaką wartość ma pamięć o sybirakach. – Jesteśmy zaproszeni co roku o tej porze przez sybiraków, ludzi, którzy doświadczyli niewoli w tej ogromnej krainie, gdzie znajduje się wiele naszych ojczystych grobów – powiedział proboszcz. – Ojczyzna to ziemia i groby, a więc nasza modlitwa niech będzie otwarciem się na bezgraniczne doświadczenie ojczyzny.

Bp Zadarko wskazał na potrzebę uzdrowienia pamięci związanej z kaźnią rodaków wywiezionych na Sybir, katowanych i mordowanych.

– Ponieważ to pamięć była miejscem zbrodni. Miała zniknąć pamięć o Polakach, fizycznie zamordowanych, wypędzonych w nieznane i skazanych na niepamięć – mówił hierarcha. Jak dodał, wierzymy, że ich dusze są w ręku Boga. – Modlimy się, aby owoc ich męczeńskiej śmierci (bo tak to trzeba nazwać), przynosił owoc w następnych pokoleniach. I żeby nigdy to się nie powtórzyło, a także byśmy z tej niezwykle ważnej karty historii wyciągnęli wnioski dla nas i następnych pokoleń.

W homilii bp Zadarko podjął wątek wartości każdej osoby wywiezionej na Sybir. – W momencie wspominania tej historii każdy człowiek jest dla nas święty – mówił. – Wierzymy w to, że kiedy trafili w ręce Boga, jako sprawiedliwi, stają się dla nas męczennikami narodu. Modlimy się także o to, by stali się męczennikami wiary.

W tym roku obchodzona jest 85. rocznica pierwszej masowej deportacji obywateli polskich w głąb Związku Sowieckiego. W latach 1940–1941 zrealizowano cztery wielkie deportacje, w których wywieziono, wedle różnych szacunków, 1,5–2 mln obywateli polskich (z których przeżyło do 1945 r. zaledwie 554 tys.). Były one skutkiem agresji sowieckiej na Polskę 17 września 1939 roku, gdy wschodnie obszary Rzeczypospolitej znalazły się w granicach Związku Sowieckiego, którego władze wszelkimi sposobami dążyły do wynarodowienia i zrusyfikowania obywateli polskich. Wywózki objęły przede wszystkim polską elitę, którą traktowano jako „element kontrrewolucyjny”, destabilizujący sowiecki ład na zajętych terenach.