Koszalin: świecenia diakonatu i prezbiteratu

Dwóch braci franciszkańskich przyjęło z rąk bp. Zbigniewa Zielińskiego sakrament święceń pierwszego i drugiego stopnia. 8 czerwca w parafii ojców franciszkanów pw. Podwyższenia Krzyża w Koszalinie odbyła się uroczystość święceń kapłańskich. Sakrament przyjęło z rąk biskupa diecezjalnego Zbigniewa Zielińskiego dwóch franciszkanów konwentualnych – w stopniu prezbiteratu Wojciech Szutowicz, a w stopniu diakonatu Adam Dunst.

Na uroczystość przybyła brać franciszkańska z różnych prowincji na czele z prowincjałem o. Wojciechem Kuligiem i rektorem seminarium zakonnego w Łodzi o. Piotrem Żurkiewiczem, łącznie ponad 30 kapłanów, a także siostry zakonne, rodzina, bliscy i znajomi kandydatów do święceń.

W homilii bp Zieliński mówił o wartości ewangelicznego wezwania Kościoła, by pójść do tych, którzy jeszcze nie odkryli w sobie daru wiary. Za ważny wyznacznik tej drogi uznał powołanie szczególne – do bycia kapłanem w zakonie św. Franciszka.

– To franciszkański charyzmat oraz ewangeliczne rady, mają być ożywczym zaczynem dla życia Kościoła, tak jak to stało się w Bożym zamyśle objawionym światu przez powołanie św. Franciszka z Asyżu – powiedział hierarcha. – Dziś duch św. Franciszka jest światu również bardzo potrzebny, zwłaszcza w naszej szerokości geograficznej, w której żyją ludzie przeniknięci materializmem praktycznym i mówiący o życiu religijnym: nie mam takiej potrzeby – dodał.

W czasie homilii bp Zieliński zaprosił kandydatów, a także wszystkich zebranych duchownych, do opowiedzenia o swoim powołaniu. Dla o. Wojciecha Szutowicza był to czas uczestnictwa we wspólnocie oazowej, gdy z coraz większą świadomością podchodził do cudu Eucharystii.

– Najpierw odczytałem powołanie do kapłaństwa. Kiedy byłem animatorem liturgicznym w oazie, zagłębiałem się coraz bardziej w to, czym jest liturgia i zaczęło rodzić się we mnie pragnienie, by najpełniej, jak tylko mogę, w tym uczestniczyć. Tu, w parafii franciszkańskiej spotkałem kilku franciszkanów, którzy naprawdę imponowali mi swoim stylem życia, stąd mój wybór: być kapłanem w zakonie franciszkańskim – mówi o. Wojciech. – Dziś widzę, że Pan Bóg działa, zmienia mnie, prowadzi, czyni rzeczy, o których ja sam mogłem tylko pomarzyć.