Kraków: „Czy Kościół jest nadzieją młodych?” – sympozjum z okazji 90-lecia duszpasterstwa św. Anny

Młodzi ludzie szukają nadziei na życie w pełni wartościowe i piękne. Oni Kościoła potrzebują! Potrzebują modlitwy, sakramentów, wspólnoty, przyjaźni, wiedzy, autorytetów. W świecie doczesnym to Kościół jest ostoją tego, co trwałe, na czym warto się opierać. Nie tylko Kościół jest nadzieją młodych, ale i młodzi, odradzający się przez sakramenty święte i modlitwę – są nadzieją dla Kościoła – mówili 21 października uczestnicy sympozjum pt. „Czy Kościół jest nadzieją młodych?”. Spotkanie zostało zorganizowane z okazji jubileuszu 90-lecia duszpasterstwa akademickiego przy kolegiacie św. Anny w Krakowie.

90. rocznica powstania duszpasterstwa akademickiego św. Anny skłoniła jego absolwentów i członków do refleksji nad sensem i celem istnienia tego rodzaju wspólnoty oraz nad życiem młodych ludzi w ramach większej wspólnoty – Kościoła.

Absolwentka duszpasterstwa akademickiego dr Krystyna Samsonowska z Uniwersytetu Jagiellońskiego przedstawiła historię wspólnoty. Odwołując się do własnego doświadczenia podkreślała, że z historią duszpasterstwa wiąże się zasadnicze pytanie o własną tożsamość, jako studenta, członka wspólnoty św. Anny. – Najważniejszym rysem duszpasterstwa jest spotkanie z ludźmi. Ta tradycja jest i jest bardzo żywa, to mnie ubogaca – wyznała. Jak podkreśliła, charakterystyczną cechą czasów, w których powstało duszpasterstwo była działalność wielu form stowarzyszeń, a młodzież spontanicznie sama organizowała się wokół kolegiaty św. Anny. -Najważniejszą osią była dbałość o najwyższy poziom słowa i kaznodziejów, a także organizacja spotkań formacyjnych, również tych przygotowujących do małżeństwa, które powstały z inicjatywy Karola Wojtyły – mówiła dr Samsonowska.

Z kolei wykład pt. „Młody człowieku, co jest twoją nadzieją i dlaczego Kościół?” wygłosi ks. prof. dr hab. Tadeusz Panuś, proboszcz kolegiaty św. Anny, który przedstawił wnioski socjologów z obserwacji pielgrzymów przybyłych na Światowe Dni Młodzieży Kraków 2016. Zwrócił on uwagę, że papież Jan Paweł II uważał i wielokrotnie powtarzał, że młodzi są nadzieją Kościoła. – Kluczowe jest pytanie, czy Kościół jest nadzieją młodych? To ważne pytanie, co Kościół dziś robi dla młodych? To te pytania zrodziły Światowe Dni Młodzieży, które powstały z idei oazy i ruchu ks. Franciszka Blachnickiego – wyjaśniał ks. prof. Panuś. Prelegent powiedział, że z wniosków socjologów, którzy przeprowadzali badania podczas ŚDM wynika, że w tym święcie młodych nie uczestniczył tłum, ale wspólnota. – Co jest najważniejszą nadzieją młodych, którą daje Kościół? To poczucie wspólnoty. To poczucie wspólnoty i przynależności jest dziś najważniejsze – podkreślał. Ks. prof. Panuś dodał, że z ankiet młodych wynikało, że młodzi katolicy są ośmieszani, dlatego to poczucie wspólnoty w dzisiejszych czasach jest tak kluczowe. – Wspólnotowość Kościoła jest najbardziej istotna, a w jej budowaniu najważniejsze jest to, aby nauczyć się rozmawiać, a nie przemawiać – wyjaśniał.

W drugiej części spotkania referaty wygłosili studenci, którzy mówili o istocie duszpasterstwa akademickiego i Kościoła w życiu młodych ludzi.

Rafał Biel z Uniwersytetu Jana Pawła II w Krakowie przedstawił zagadnienie nadziei jako uczucia w ujęciu św. Tomasza z Akwinu, a także podjął próbę udzielenia odpowiedzi na tytułowe pytanie sympozjum „Czy Kościół jest nadzieją młodych?”

Zdaniem prelegenta, młody człowiek może żywić nadzieję wobec Boga, a nadzieja wzmacnia postępowanie młodego człowieka, mające na celu osiągnięcie zbawienia. Jak wyjaśniał, o nadziei decyduje chcenie i poznanie człowieka. – To młody człowiek decyduje, co jest jego nadzieją, a poznanie może zachęcić lub zniechęcić – tłumaczył student. – Kościół może być nadzieją młodego człowieka. Niemniej w głównej mierze to młody człowiek decyduje o tym, czy uczynić Kościół swoją nadzieją – podkreślił prelegent.

Natomiast Anna Kostrzewska wyjaśniała często stawiany Kościołowi zarzut, iż „nie idzie z duchem czasu” co jej zdaniem, właśnie czyni go nadzieją młodych. – W przemijalnym świecie doczesnym to właśnie Kościół jest ostoją tego, co trwałe, na czym warto się opierać – w trosce o zbawienie, lecz także by móc budować Królestwo Boże na ziemi już tutaj, już teraz. Coraz trudniej dotrzeć do człowieka, przebić się przez tę otoczkę, często bardzo szczelną, ale tym bardziej trzeba nam trwać w tym, co dobre i piękne. Czynić to, co do nas należy, najlepiej, jak potrafimy, mimo różnych ucisków – mówiła prelegentka.

Według niej, nie tylko Kościół jest nadzieją młodych, ale i sami młodzi, odradzający się nieustannie przez sakramenty święte, przez modlitwę – są nadzieją dla Kościoła. Zdaniem studentki Kościół rodzi się przez każdego, kto idzie i świadczy o Bogu i Jego miłości. – Jak widać, jest to prawidłowość działająca w obie strony – Kościół jest nadzieją dla nas i my nadzieją dla Kościoła. We wspólnocie jednak, w moim odczuciu, nie stanowi istoty rzeczy ani dawanie, ani przyjmowanie, lecz budowanie razem czegoś pięknego. Tworzenie czegoś, co przynosi potem owoce. Aby tworzyć, niezbędny jest wkład każdego z członków, a że są owoce, to i każdy coś otrzymuje – tłumaczyła studentka.

Z kolei Katarzyna Kozioł w swoim wystąpieniu postawiła tezę, że Kościół jest źródłem nadziei dla młodego człowieka. – Nadzieja tkwiąca w Kościele ma swoje źródło w Słowie Bożym, w sakramentach świętych. Ponadto tkwi ona mocno w prawdzie, że Kościół jest wspólnotą, a człowiek potrzebuje na drodze do zbawienia drugiego człowieka – powiedziała prelegentka, zwracając uwagę na to, jak ważne jest towarzyszenie przez Kościół młodemu człowiekowi na drodze jego życiowego powołania. -Kościół jest nadzieją, bo jest wspólnotą. Jest wspólnotą wiernych, którzy podążają w jednym kierunku – do niebieskiej ojczyzny. Nadzieja przejawia się w tym, że obok jest drugi człowiek, który ma takie same dążenia, wyznaje takie same wartości – stwierdziła prelegentka. W trakcie spotkania wspominała Sympozjum Biskupów, które zostało zorganizowane przez Radę Konferencji Episkopatów Europy w marcu br. w Hiszpanii. – Pomagając przy organizacji tego wydarzenia obserwowałam, jak Kościół pochyla się nad tematem ludzi młodych. Podkreślono, że Kościół jest wezwany, aby towarzyszyć każdemu człowiekowi od chwili poczęcia do samej śmierci, a nawet dalej poza nią – modlitwą – mówiła Katarzyna Kozioł.

-Towarzysząc młodym ludziom, Kościół – jak stwierdzono – winien wchodzić we wszystkie aspekty ich życia: w życie rodzinne, katechezę, młodość, szkołę/uniwersytet, w pomoc w rozeznaniu powołania. Chrystus, dziś w postaci Kościoła, spotykając młodego człowieka, analizuje całą jego sytuację i pozwala patrzeć mu w przyszłość z nadzieją – wyjaśniała studentka.

Aby ukazać, czego młodzi ludzie oczekują od Kościoła, prelegentka przytoczyła wypowiedź jednego z wolontariuszy z Holandii. Powiedział on, że młodzież potrzebuje silnych przykładów, przyjaźni, informacji o ich wierze, o tym, jak mogą wyjaśnić naukę katolicką. Wolontariusz wskazał także na potrzebę rozmowy, modlitwy, sakramentów i zaproszenia do udziału w działaniach, które pomagają młodym wzrastać w wierze. -Młodzi ludzie szukają nadziei na życie w pełni wartościowe i piękne. Oni Kościoła potrzebują! Potrzebują modlitwy, sakramentów, wspólnoty, przyjaźni, wiedzy, autorytetów. Czy Kościół jest ich nadzieją, czy jest nadzieją dla młodego człowieka? Musimy stale wracać do Źródła, odnaleźć to, co ukryte w Słowie Boga, w sakramentach, w życiu wspólnoty, w nauce Kościoła. Musimy odszukać to, czego młodzi ludzie oczekują od Kościoła jakie są ich pragnienia, ich potrzeby. To Chrystus – głowa Kościoła – przez swoją mękę, krzyż i zmartwychwstanie zrodził nas do żywej nadziei. Nie zapominajmy o tej Prawdzie – apelowała studentka.

Centralnym punktem obchodów jubileuszu najstarszego duszpasterstwa akademickiego w Polsce będzie Msza św. w niedzielę 22 października, celebrowana przez duszpasterzy akademickich z całej Polski pod przewodnictwem abp. Marka Jędraszewskiego, metropolity krakowskiego.