Kraków: Msza św. na rozpoczęcie II Międzynarodowego Kongresu Literatury Polskiej

– Prośmy Boga, by nie zabrakło nam jasności umysłu, gorąca serc i odwagi, by nie tylko od siebie wiele wymagać, ale tego wymagania uczyć nowych pokoleń – mówił metropolita krakowski abp Marek Jędraszewski podczas Mszy św. z okazji II Międzynarodowego Kongresu Literatury Polskiej w katedrze na Wawelu.

Abp Jędraszewski przypomniał, że 8 marca 1964 r. odbywał się uroczysty ingres abp. Karola Wojtyły do Katedry Wawelskiej. Nowy metropolita mówił wtedy, że do tego miejsca nie można wejść bez drżenia, leku i wzruszenia, bo zawiera się w niej ogromna wielkość, przemawiająca przez całą historię.

Abp Jędraszewski wskazał, że w sposób wyjątkowy do zebranych przemawia krypta wieszczów narodowych. Należeli oni do tej samej generacji, ale urodzili się w różnych częściach ojczyzny. Zmarli poza granicami Polski i przeżyli nadzieję związaną z powstaniem listopadowym. Kaznodzieja przypomniał, że na Wawelu zostali pochowani Juliusz Słowacki, Adam Mickiewicz i Cyprian Kamil Norwid.

Metropolita krakowski stwierdził, że wspominając te wielkie postaci warto przywołać czytany fragment Apokalipsy, w której św. Jan opisuje wizję Chrystusa-Pantokratora. Zbawiciel nakazywał apostołowi, by przestał się lękać, ponieważ to On jest Pierwszy i Ostatni żyjący i ma klucze śmierci i Otchłani. „Napisz więc to, co widziałeś, i to, co jest, i to, co potem musi się stać” – powiedział Jezus. Arcybiskup zauważył, że przez słowa wieszczów przemawia szczególna wiara w Boga i zapowiedź zmartwychwstania Polski poprzez miłość Polaków do ojczyzny. Ta wiara była niełatwa i nieraz przeniknięta buntem, jak w „Wielkiej Improwizacji” Mickiewicza, gdy Konrad chce od Boga otrzymać władzę równą Stwórcy.

Metropolita krakowski powiedział, że wieszczowie z głębi swych serc i umysłów nieśli nadzieję na zmartwychwstanie Polski, zaś Juliusz Słowacki w wierszu „Słowiański Papież” przepowiedział papieża-Słowianina.

Abp Jędraszewski powiedział, że zebrani wsłuchują się w głos wieszczów i św. Jana Pawła II, który żył literaturą romantyczną. – Prośmy Boga, by nie zabrakło nam jasności umysłu, gorąca serc i odwagi, by nie tylko od siebie wiele wymagać, ale tego wymagania uczyć nowych pokoleń – zakończył.