Kraków: teologowie rozmawiali o aktualności myśli św. Bonawentury z okazji 800. rocznicy jego urodzin

Z okazji 800. rocznicy urodzin św. Bonawentury, uczeni, teolodzy, historycy i przedstawiciele Kościoła rozmawiali na temat aktualności myśli jednego z największych teologów Kościoła katolickiego. Okazją do spotkania była międzynarodowa konferencja pt. „Bonawenturiański system myślenia. Pytanie o aktualność”, która w dn. 1-2 czerwca odbywała się w klasztorze ojców franciszkanów w Krakowie.

W konferencji uczestniczyło około 100 gości z różnych ośrodków naukowych w Europie. Z okazji 800. rocznicy urodzin Bonawentury podobne sympozjum odbędzie się w Rzymie w listopadzie.

W trakcie drugiego dnia konferencji o. dr hab. Wiesław Block OFMCap, specjalista teologii duchowości i historii franciszkanizmu, omawiał jedno z najważniejszych dzieł św. Bonawentury „Drogi duszy do Boga”. W trakcie wykładu wyjaśniał, że Bonawentura drogę duszy do Boga ukazywał jako proces, w którym przechodzi się przez kolejne stopnie, które charakteryzował za pomocą symboli. Mówca zwrócił uwagę na to, że Bonawentura uważał, iż człowiek zwracając się ku własnemu wnętrzu odkrywa trzy władze swojej duszy: pamięć, inteligencję i wolę, które uzdalniają człowieka do kontemplacji Boga.

– Droga wskazana przez św. Bonawenturę oznacza odpowiedź na podstawowe pytania człowieka. To Chrystus jest Centrum, jedyną drogą, za pomocą której można dojść do sfery duchowości – wyjaśniał prelegent. – Bonawentura wskazuje piękną perspektywę rozwoju duchowości, która stanowi zachętę do pogłębiania i podjęcia tej wędrówki – dodał o. Block.

Uczestnicy konferencji wyjaśniali, że według Bonawentury do poznania tego, co naprawdę ważne, konieczny jest rozum oświecony wiarą. Co oznacza, że teologia powinna prowadzić człowieka do mądrości oraz miłości Boga i bliźniego. Tę myśl Bonawentury, zdaniem uczonych, najlepiej ukazuje jego słynne powiedzenie: „Nie ma prawdziwego poznania bez umiłowania”.

– Miłość Boga wyczerpuje odpowiedzi miłości człowieka, a piękno Boga wyczerpuje odpowiedzi piękna człowieka – mówił o. dr Andrzej Zając OFMConv z Instytutu Studiów Franciszkańskich mówiąc o idei piękna według św. Bonawentury, dodając, że zniekształcenia człowieka mogą być odnowione w pięknie razem z Jezusem. – Chodzi o postawę pokoju i ubóstwa, które najpierw człowiek odkrywa w Bogu – wyjaśniał mówca.

W trakcie spotkania prelegenci podkreślali, że od św. Bonawentury można uczyć się przede wszystkim otwartości na drugiego człowieka. Uczeni często porównywali poglądy teologa z drugim obok Bonawentury, najważniejszym teologiem Kościoła, św. Tomaszem z Akwinu.

Uczestnicy podkreślali, że Bonawentura nie kładł nacisku na racjonalne poznanie Boga, człowieka oraz świata, co było charakterystyczne dla Tomasza z Akwinu. Natomiast dla Bonawentury najważniejsza była miłość do bliźniego, otwarcie na łaskę Boga oraz na drugiego człowieka.

Dwudniowa konferencja naukowa odbywała się w krużgankach klasztoru franciszkanów przy pl. Wszystkich Świętych w Krakowie. Organizatorami wydarzenia byli: Instytut Studiów Franciszkańskich, Ośrodek Studiów Franciszkańskich WT UPJPII w Krakowie, klasztor franciszkanów w Krakowie i Urząd Miasta Krakowa.

Święty Bonawentura OFM urodził się w 1217 r. w Bagnoregio w okolicach Viterbo, zmarł 15 lipca 1274 w Lyonie. Teolog, filozof, doktor Kościoła, biskup, kardynał, siódmy generał franciszkanów. Obok św. Tomasza z Akwinu uważany jest za jedną z największych postaci XIII wieku, jest klasykiem okresu scholastyki. Według legendy, jako maleńkie dziecko został cudownie uzdrowiony przez wstawiennictwo św. Franciszka.

W okresie 1236-1242 studiował w Paryżu filozofię na fakultecie sztuk wyzwolonych. Tam też wstąpił do franciszkanów w 1243 r. Następnie studiował teologię. Profesorem uniwersytetu paryskiego został w 1257 r., a w 1257 został wybrany generałem zakonu franciszkańskiego. Jako generał Bonawentura dokonał wielkiej reorganizacji zakonu. W 1263 r. z jego inicjatywy powstało święto Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny. 3 czerwca 1273 został mianowany kardynałem-biskupem Albano.

Zmarł podczas obrad Soboru w Lyonie, którego był jednym z głównych organizatorów. Został pochowany w Lyonie. W 1482 r. papież Sykstus IV ogłosił go świętym. Ponad sto lat później papież Sykstus V zaliczył go w poczet doktorów Kościoła.