Kraków: wręczono Nagrody Znaku i Hestii im. ks. Józefa Tischnera

Filozof Ireneusz Ziemiński, dziennikarka i publicystka Ewa Siedlecka oraz założyciel wspólnoty Betlejem ks. Mirosław Tosza odebrali w sobotę w Krakowie nagrody Znaku i Hestii im. ks. Józefa Tischnera. Wręczenie nagród odbyło się podczas gali w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej na zakończenie tegorocznych 17. Dni Tischnerowskich.

Tegorocznych laureatów wyłoniło jury w składzie: ks. Adam Boniecki (przewodniczący), Władysław Stróżewski, bp Grzegorz Ryś, Piotr M. Śliwicki, Łukasz Tischner, Karolina Wigura oraz Henryk Woźniakowski.

Nagrodę w wysokości 33 tys. zł ufundowała Grupa ERGO Hestia oraz Społeczny Instytut Wydawniczy Znak. Każdy z laureatów otrzyma też statuetkę zaprojektowaną przez rzeźbiarza Mariana Gromadę.

W kategorii pisarstwa religijnego lub filozoficznego, stanowiącego kontynuację „myślenia według wartości”, nagrodę otrzymał prof. Ireneusz Ziemiński za studium „Eschatologia filozoficzna. Wokół książki '”Życie wieczne”. – W książce tej powraca do pytań podstawowych: o sens śmierci i nadzieję życia wiecznego. Jego myślenie nie daje łatwego pocieszenia, lecz uczy pokory i męstwa, by ani własnej wiary, ani własnej niewiary nie budować na krzepiących iluzjach – mówił ks. Adam Boniecki odczytując werdykt jury.

Ireneusz Ziemiński to profesor filozofii na Uniwersytecie Szczecińskim, autor wielu publikacji z zakresu filozofii i śmierci, filozofii religii oraz filozofii człowieka. Opublikował ponad 200 artykułów, recenzji, raportów i tłumaczeń oraz kilka książek.

– Jestem niezwykle onieśmielony (…) tą nagrodą i z uwagi na patrona i na osoby kapituły oraz osoby, które zostały wyróżnione dzisiaj i w latach minionych. Wyróżniona została książka o życiu wiecznym, mam nadzieję, że jeśli życie wieczne istnieje i jeśli kiedyś stanę na Sądzie Ostatecznym to nie spełni się na mnie ta przestroga ewangeliczna, że „ty już swoją nagrodę otrzymałeś na Ziemi – mówił filozof.

W kategorii publicystyki lub eseistyki na tematy społeczne, która uczy Polaków przyjmować „nieszczęsny dar wolności”, nagrodę otrzymała dziennikarka Ewa Siedlecka za wnikliwe artykuły na temat sporu o Trybunał Konstytucyjny, w których ujawniała i komentowała przypadki naruszenia praworządności. – Z jej analiz, niewygodnych dla wszystkich stron politycznego konfliktu, przebija obywatelska troska o jakość prawnych standardów w Polsce – podkreślił ks. Boniecki.

Ewa Siedlecka jest dziennikarką i publicystką, w latach 1989–2017 związana z „Gazetą Wyborczą”, od 2017 w tygodniku „Polityka”. Z wykształcenia jest magistrem profilaktyki społecznej i resocjalizacji. Ukończyła także Szkołę Praw Człowieka Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka.

„Ks. Józef Tischner mówił, że nauczać i dostarczać wiedzę powinni ludzie, którzy mają nadzieję, więc ja mam nadzieję, że wszystko da się odwrócić, że wolność przechowujemy w sobie i wartości przechowujemy w sobie. Przechowajmy je i obiecuję, że ja je będę przechowywać” – mówiła dziennikarka odbierając nagrodę.

W kategorii inicjatyw duszpasterskich i społecznych współtworzących „polski kształt dialogu Kościoła i świata” nagrodę otrzymał ks. Mirosław Tosza za działalność na rzecz ubogich i odrzuconych. „Wspólnota Betlejem, którą współtworzy, nie tylko daje bezdomnym schronienie, ale pracuje nad ich nadzieją, pomaga odzyskać cel życia. Ks. Mirosław Tosza pokazuje piękno Kościoła, do którego zaprasza papież Franciszek” – powiedział ks. Adam Boniecki.

Ks. Mirosław Tosza w 1996 r. założył wspólnotę Betlejem, której celem jest niesienie pomocy osobom ubogim i bezdomnym. Dzięki jego staraniom udało się pozyskać dla wspólnoty i wyremontować budynek starej szkoły w Jaworznie, która od 2000 r. jest domem księdza i bezdomnych.

– Jest to dla mnie wielki honor, ale choć ta nagroda jest przyznawana personalnie to przyjmujemy ją społecznie jako wspólnota i stowarzyszenie Betlejem. Dziękuję w imieniu moich przyjaciół, bezdomnych, ubogich, naszych wolontariuszy i pracowników – mówił ks. Mirosław Tosza. Podzielił się także swoim wspomnieniem z rozmowy z ks. Tischnerem, która miała miejsce podczas egzaminu poprawkowego z filozofii. – Z tego niepozornego spotkania nauczyłem się jednej rzeczy, że czasem warto w życiu przegrać, czasem warto coś stracić, nie zdać jakiegoś egzaminu po to, by się lepiej spotkać. Nasza wspólnota tworzy się wokół osób, które nie zdały w życiu niejednego egzaminu, poważniejszego niż te na studiach, ponieważ z odpowiedzialności, ojcostwa, życia rodzinnego – mówił ks. Tosza. – Wydawać by się mogło, że dla tych ludzi powinna to być wspólnota frustracji i pesymizmu, ale tak nie jest. Jesteśmy wspólnotą nadziei i z tego się bardzo cieszymy. Dziękuję ks. prof. Tischnerowi za jego pracę nad nadzieją i wszystkim, którzy dbają o jego dziedzictwo – podkreślił kapłan.

Nagroda jest przyznawana od 2001 r. dla uczczenia ks. prof. Józefa Tischnera. Została ustanowiona, aby promować w Polsce style myślenia i postawy łączące w sobie intelektualną rzetelność, odwagę i wrażliwość na „twarz drugiego”.

Wśród dotychczasowych laureatów są między innymi: Barbara Skarga, s. Małgorzata Chmielewska, Janina Ochojska, Jan Nowak-Jeziorański, ks. Michał Heller, Wojciech Jagielski, o. Wacław Hryniewicz, Jerzy Sosnowski, Jerzy Szacki, Paweł Śpiewak.

Ks. prof. Józef Tischner był filozofem, teologiem, publicystą, duszpasterzem, jednym z najwybitniejszych współczesnych europejskich filozofów chrześcijańskich. Był też jedną z najciekawszych postaci polskiego życia intelektualnego w drugiej połowie XX wieku, komentatorem naszej rzeczywistości: bezlitosnym w polemikach, a jednocześnie otwartym na różnorodność opinii i przekonań.

Do najbardziej znanych, tłumaczonych na wiele języków, książek należą „Myślenie według wartości”, „Polski kształt dialogu”, „Etyka solidarności”.W 1999 roku otrzymał Order Orła Białego – najwyższe polskie odznaczenie.

Jako filozof interesował się przede wszystkim problemami istnienia i teorii wartości, ale nie stronił od publicystyki, starając się dotrzeć swoimi przemyśleniami o Polsce, chrześcijaństwie i Kościele do jak najszerszego grona odbiorców. Był postacią bardzo popularną, obecną w mediach. Przez lata publikował w „Tygodniku Powszechnym” i „Znaku”.

Zmarł w Krakowie 28 czerwca 2000 r. w wieku 69 lat. Został pochowany w Łopusznej, skąd pochodził.