Krosno: abp Michalik przewodniczył uroczystościom 500-lecia bazyliki kolegiackiej

Bazylika kolegiacka w Krośnie obchodzi 500. rocznicę konsekracji. Z tej okazji 5 grudnia Mszy świętej przewodniczył abp Józef Michalik. – Powinniśmy czuć się w świątyni jak w swoim domu – stwierdził metropolita przemyski.

Powiedział, że świątynia jest miejscem spotkania człowieka z Panem Bogiem i odblaskiem piękna Bożego. – Człowiek wchodzący do świątyni wie, że to jest jego miejsce, że ma prawo do obecności, że tu bije źródło dobroci Bożej, łaski, miłosierdzia i odrodzenia wewnętrznego. Człowiek przychodzi do kościoła na nawiązanie szczególnej relacji z Panem Bogiem. Tu udzielane są sakramenty, tu ciągle się odradzamy i karmimy łaską Bożą – mówił.

Abp Michalik stwierdził, że nie jest skłonny uznawać obecne czasy za najtrudniejsze, bo każdy czas ma swoje trudności. – Dla nas są najważniejsze te czasy, w których żyjemy, musimy w nich rozeznać dobro i zło i uświęcić się. Innego czasu nie będziemy mieć – zauważył.

Arcybiskup przypomniał, że trzeba zachowywać sprawdzoną przez wieki mądrość Bożą. Stawiał też pytania o to, czy nasza wiara jest właściwa i dostateczna i ma odniesienie do życia. Zwrócił uwagę, że prawdziwa wiara i spotkanie z Jezusem powinna prowadzić do dzielenia się nią. – Czy może być większa radość i zaszczyt niż ten, że głosisz Jezusa, że żyjesz z Nim w jedności? Czy mój kontakt z Nim jest kontaktem osobistym, czy się rozwijam, czy to może dla mnie rzecz drugorzędna, jestem zewnętrzny i dlatego tracę? – pytał abp Michalik.

Za rok założenia parafii w Krośnie przyjmuje się rok 1342. Prawdopodobnie wówczas powstał również pierwszy kościół. Znajdował się on w obrębie dzisiaj istniejącej bazyliki kolegiackiej, powstałej w wyniku rozbudowy świątyni.

Wnętrze krośnieńskiej fary jest uważane za jedno z najbogatszych i najlepiej zachowanych w Małopolsce. Uwagę zwraca pochodzący z lat 30. XVII wieku ołtarz główny z obrazem Adoracja Trójcy Świętej i Matki Bożej przez Wszystkich Świętych, ustawione po obu stronach prezbiterium stalle z XVI wieku, nad którymi widnieją trzy obrazy połowy XVII wieku: Ukrzyżowanie i Zmartwychwstanie Pana Jezusa, Pokłon Trzech Króli oraz Zaśnięcie i Wniebowzięcie Matki Bożej. W kościele jest ponadto kilka ołtarzy bocznych i kaplic, z których jedną ze szczególnie odwiedzanych jest kaplica Matki Bożej Szkaplerznej. W jej ołtarzu znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w typie tzw. hodegetrii małopolskiej z ok. 1500 r. – powiększony w początkach XVII wieku.
Obok kościoła znajduje się dzwonnica wybudowana w latach 1637–1651, mierząca 38 metrów wysokości. Znajdują się w niej trzy dzwony, z których największy – Urban – waży 5 ton, mierzy w dolnym obwodzie 490 cm i jest trzecim, po krakowskim Zygmuncie i toruńskim Tuba Dei, największym wśród historycznych dzwonów w Polsce.
W ostatnim czasie, zarówno świątynia, jak i dzwonnica zostały wyremontowane, a dzwonnica udostępniona zwiedzającym.