Kryzys katolicyzmu polega na „upadku wiary”

Głos w sprawie listu Benedykta XVI do biskupów na temat lefebrystów zabrał dziś na łamach „Corriere della Sera” Vittorio Messori.

Włoski pisarz katolicki, który przeprowadził w 1984 r. głośny wywiad-rzekę z kard. Josephem Ratzingerem, opublikowany później pt. „Raport o stanie wiary”, przypomina, że przyszły papież już od początku podkreślał „oczywistą, ale zbyt często zapominaną prawdę: najważniejsza jest wiara”.
Tym podyktowane są najważniejsze, zdaniem Messoriego, słowa papieskiego listu w sprawie lefebrystów: „Dzisiaj, gdy na rozległych obszarach Ziemi grozi wierze, że zgaśnie jak płomień, który nie jest już podsycany… Prawdziwym problemem w obecnej chwili dziejowej jest to, że Bóg znika z horyzontu ludzi”.

Komentator wyraża zdziwienie, że te „dramatyczne słowa” nie znalazły żadnego echa, po czym stwierdza: „W Kościele posoborowe kłótnie skoncentrowały się na reorganizacji kościelnych instytucji i Watykanu bądź wokół etycznych i społecznych konsekwencji Ewangelii. Gwałtowne starcia wokół takich kwestii, jak rola papiestwa, duchowieństwa, świeckich, kobiet, wokół celibatu, władzy konferencji episkopatu, ekumenizmu bądź takich spraw, jak polityczne zaangażowanie chrześcijan, rozwód, aborcja, inżynieria genetyczna, homoseksualizm… Mało kto ze spierających się zastanawiał się nad problemem pierwszoplanowym: nad tym, czy współczesny człowiek może wierzyć jeszcze w prawdę Ewangelii”.

Vittorio Messori wyraża przekonanie, że kryzys katolicyzmu polega na „upadku wiary”. „Na dramatycznym – często ukrywanym – pytaniu «Czy to prawda? Czy to nie złudzenie?», które tłumaczy, dlaczego jedna trzecia duchownych porzuca stan kapłański, zmniejsza się liczba powołań do seminariów, słabnie napięcie misyjne i moralny głos tych, którzy powinni świecić przykładem. To wiara wyłącznie w obecny świat, powątpiewanie w życie pozagrobowe, doprowadziły do wyłącznego zainteresowania zaangażowaniem politycznym i społecznym oraz zepchnięcia w sferę milczenia tego, co Tradycja nazywała: śmiercią, sądem piekła, rajem” – konkluduje Messori.