Ks. Kućko: nienarodzony, bezbronny człowiek, to nasz brat

– W małym, bezbronnym człowieku, nienarodzonym i zdanym na pomoc innych, mamy dostrzec naszego brata – powiedział ks. dr Wojciech Kućko, diecezjalny duszpasterz rodzin w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Płocku. Przewodniczył w nim Mszy św. w Dniu Dziecka Utraconego. Dzień ten każdego roku obchodzony jest miejscu, w którym znajduje się jedyne w diecezji „Okno Życia”. W Mszy św. w sanktuarium uczestniczyli m.in. rodzice, którzy przedwcześnie utracili swoje dziecko.

Msza św. w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Płocku była głównym punktem modlitwy tegorocznego Dnia Dziecka Utraconego. Stanowiła okazję do zawierzenia Miłosierdziu Bożemu rodziców i rodziny przedwcześnie zmarłych dzieci, w miejscu, w którym 22 lutego 1931 r. św. s. Faustynie Kowalskiej po raz pierwszy objawił się Jezus Miłosierny w obrazie „Jezu, ufam Tobie”.

Modlitwie płocczan przewodniczył ks. dr Wojciech Kućko, diecezjalny duszpasterz rodzin. W homilii przytoczył historię Dnia Dziecka Utraconego, obchodzonego od ponad trzydziestu lat najpierw w Stanach Zjednoczonych Ameryki, a potem w Polsce. Przywołał także dane statystyczne, według których 10-15% wszystkich ciąż kończy się poronieniem. To cierpienie dotyczy nie tylko rodziców zmarłego dziecka, ale także całych rodzin i ich przyjaciół. Data 15 października została wybrana na obchody, ponieważ tego dnia kończyłaby się ciąża rozpoczęta 1 stycznia.

Ks. Kućko odwołał się także do ostatnich dokumentów Stolicy Apostolskiej. Zaznaczył, że papież Franciszek w encyklice „Fratelli tutti” wezwał wszystkich do braterstwa, którego źródłem jest ojcostwo Boga.

„Mamy być braćmi, bo do tego wzywa nas sam Chrystus. To braterstwo różni się od pustych haseł rewolucji francuskiej. Brata mamy także odkryć w małym, bezbronnym człowieku, nienarodzonym i zdanym na pomoc innych. To nie zlepek komórek albo zygota, ale już nasz brat, który ma tę samą godność i to samo powołanie do łaski i życia” – podkreśli wykładowca Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie oraz Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku.

Ponadto przywołał ostatni list Kongregacji Nauki Wiary „Samaritanus bonus”. W kontekście opieki nad terminalnie chorymi dziećmi zaznaczono w nim, że zadaniem wiernych jest „dodanie życia do lat, a nie lat do jego życia”.

„Towarzyszenie rodzicom po stracie dziecka, to uświadamianie im, że każdy został przez Boga powołany do życia, był przewidziany w Jego zamiarach. Mamy troszczyć się o to, by każdy nasz dzień był pełen życia, będąc okazją do doświadczenia Bożego Miłosierdzia. Naszym zadaniem jest dodawanie życia do dni, a nie tylko dni do życia. Dzieci utracone, przedwcześnie zmarłe, są także ogarnięte promieniami Chrystusa Miłosiernego” – zaakcentował duszpasterz.

W liturgię włączyli się członkowie Stowarzyszenia Rodzin Katolickich diecezji płockiej, którzy w czasie modlitwy przywołali patronkę dnia – św. Teresę z Ávila z XVI w., przekonującą swoją postawą do zawierzenia Bogu.

Na terenie diecezji płockiej znajduje się osiem pomników-grobów z doczesnymi szczątkami dzieci nienarodzonych oraz pięć pomników – miejsc pamięci o takich dzieciach. Jeden z nich znajduje się także na „zabytkowym” cmentarzu w Alejach Kobylińskiego w Płocku.