Ks. mjr Woszczek: Hubal uczy nas prawdy

– Major Henryk Dobrzański uczy nas prawdy, bycia człowiekiem autentycznym i prawdziwym – powiedział ks. mjr Błażej Woszczek, kapelan 25. Brygady Kawalerii Powietrznej w Tomaszowie Mazowieckim. W niedzielę, 27 kwietnia celebrowano 85. rocznicę śmierci legendarnego majora.

Miejscem wydarzenia był Szaniec Hubala w Anielinie. To właśnie tam Hubal walczył do 30 kwietnia 1940 roku, gdy zginął z bronią w ręku w lesie pod Anielinem. Do dziś nie jest znane miejsce jego pochówku. Mszy świętej przewodniczył ks. Jerzy Cedrowski, proboszcz i kustosz sanktuarium w Studziannie.

W homilii ks. Woszczek mówił, że major Dobrzański był człowiekiem prawdziwym. – Chcę zwrócić uwagę na to słowo, bowiem żyjemy w świecie bardzo zakłamanym, pełnym fałszu i obłudy, wylewającej się na prawo i lewo. Będziemy niedługo świętować zakończenie II wojny światowej. Będzie wiele mówione o odzyskanej wolności, odzyskanym wtedy zwycięstwie. Dobrze wiemy jako Polacy, że nie było to dla nas satysfakcjonujące zwycięstwo. Zawsze pytałem żołnierzy polskich sił zbrojnych na Zachodzie, lotników, marynarzy, pancerniaków, żołnierzy spod Monte Cassino, ze wszystkich frontów, jak się wówczas czuli? Widziałem łzy w ich oczach. Czuli się zdradzeni, czuli się oszukani i mieli prawo tak się czuć – mówił kapelan 25. Brygady Kawalerii Powietrznej w Tomaszowie Mazowieckim.

– Organizujemy te uroczystości przede wszystkim po to, by przekazać kolejnym pokoleniom pamięć o majorze Hubalu i jego żołnierzach, ale również po to, by tu na miejscu, właśnie w Anielinie, odbyła się taka żywa lekcja historii – mówił starosta opoczyński Marcin Baranowski.

W czasie uroczystości nie zabrakło apelu pamięci i salwy honorowej oddanej przez 25. Brygadę Kawalerii Powietrznej z Tomaszowa Mazowieckiego oraz składania wiązanek przy Szańcu Hubala. Ważnym punktem tegorocznych obchodów była również inscenizacja historyczna.

Major Henryk Dobrzański Hubal całe swoje życie związał ze służbą wojskową, czynnie uczestnicząc w walkach, zarówno podczas I, jak i II wojny światowej. Czynem, który wsławił go w historii polskiego ruchu oporu, była jego decyzja o kontynuacji walk po ogłoszeniu kapitulacji Warszawy we wrześniu 1939 r. Wraz z Oddziałem Wydzielonym Wojska Polskiego do 25 czerwca 1940 r. prowadził na ziemi przysuskiej, świętokrzyskiej i opoczyńskiej walki partyzanckie, oczekując ofensywy francusko-angielskiej. Działalność oddziału „Hubala” była jawną i skuteczną demonstracją patriotyczną.