Ks. prof. Mazurkiewicz o Synodzie: Wspólnota Emmanuel chce się dzielić swoim doświadczeniem

Przyjacielskie relacje między duchownymi i świeckimi, życie na co dzień Eucharystią i ewangelizacja – to doświadczenia, którymi w kontekście rozpoczynającego się Synodu o synodalności chciałaby się dzielić Wspólnota Emmanuel. Jak informuje jej asystent kościelny, ks. prof. Piotr Mazurkiewicz, wspólnota powołała grupę synodalną, która spotykać się będzie raz w miesiącu.

Ks. prof. Piotr Mazurkiewicz, asystent kościelny Wspólnoty Emmanuel przypomina, że wspólnota ma charakter międzynarodowy, w związku z tym uczestniczy ona w synodzie w międzynarodowym wymiarze. Oprócz tego członkowie wspólnoty, z racji swojej przynależności do konkretnych parafii włączają się również w prace synodalne na poziomie parafialnym.

Ks. prof. Mazurkiewicz informuje, że wspólnota w Polsce powołała grupę synodalną, liczącą ok. 25 osób. – Część z nich została oddelegowana przez odpowiedzialnych za wspólnotę, większość jednak zgłosiła się sama. Mamy zresztą zasadę, że w prace tej grupy mogą się włączyć wszyscy chętni – wyjaśnia ks. prof. Mazurkiewicz. Jak zaznacza, grupa spotykać się będzie raz na miesiąc.

Podczas pierwszego spotkania, które już się odbyło, jego uczestnicy zastanawiali się nad tematami, które warto byłoby poruszyć w ramach debaty synodalnej. – Wybrano kilka kwestii, które – jak się okazuje – pokrywają się z częścią tematów zaproponowanych w dokumencie przygotowawczym Synodu – mówi ks. Mazurkiewicz.

Zostaną one poruszone podczas kolejnych spotkań. Po każdym z nich sporządzone zostanie podsumowanie, które następnie posłuży do przygotowania syntezy.

– Podczas pierwszego spotkania pojawiła się potrzeba, by porozmawiać trochę o samej synodalności oraz o tym, co jest zmienne i niezmienne w Kościele, czyli co ewentualnie mogłoby ulec zmianie w związku z pracami Synodu – stwierdza ks. Mazurkiewicz. Druga grupa tematów wiązała się z szczególnymi doświadczeniami samej Wspólnoty, takimi, którymi warto się dzielić, by pomóc innym jego członkom właściwie przeżywać eklezjalność. Zwrócono szczególnie uwagę na relacje panujące między osobami reprezentującymi różne stany życia we Wspólnocie, na koncentrację wokół Eucharystii oraz na ewangelizację, zwłaszcza ewangelizację młodych.

-Specyfika naszej wspólnoty polega na tym, że jest ona wspólnotą trzech stanów życia. Zdecydowaną większość stanowią świeccy, w tym małżeństwa, które zresztą zawsze pełnią funkcje odpowiedzialnych na różnych szczeblach wspólnoty. Są też osoby konsekrowane oraz księża, którzy od niedawna mają w ramach wspólnoty swoje stowarzyszenie kapłańskie – wyjaśnia ks. Mazurkiewicz. – Ważna jest we wspólnocie świadomość istnienia tych stanów w Kościele, świadomość ich specyfiki oraz tego, że nie należy zacierać różnic miedzy nimi – stwierdza. Jego zdaniem istotna jest we wspólnocie również praktyka wzajemnych braterskich relacji oraz fakt, że np. decyzje podejmowane są w grupie, w której reprezentowani są zarówno świeccy, jak i osoby konsekrowane i księża.

Wspólnota Emmanuel skoncentrowana jest wokół Eucharystii. Wyraża się to m.in. w tym, że jej członkowie, również świeccy, zobowiązują się w miarę możliwości uczestniczyć codziennie we Mszy św. oraz w dłuższej, ok. 1 godzinnej adoracji eucharystycznej. – W momencie, gdy człowiek zaczyna tak żyć musi wiele przestawić, ale, gdy układa się plan dnia tak, by dopasować go do tych właśnie punktów, okazuje się, że nie jest tak trudno wygospodarować ten czas – podkreśla ks. Mazurkiewicz. – Warto sobie też uświadomić, ile czasu spędzają ludzie niepotrzebnie przed telewizorem czy komputerem – dodaje. Jak podkreśla, tym właśnie doświadczeniem codzienności związanej z Eucharystią wspólnota chciałaby się podzielić.

Trzeci temat związany jest z ewangelizacją, jako, że Wspólnota Emmanuel ma charakter ewangelizacyjny.- Z podjętej przez nas rozmowy wynikało – również w kontekście wewnętrznych potrzeb wspólnoty – że szczególnie należy skupić się na temacie ewangelizacji młodzieży – mówi ks. Mazurkiewicz.

Ks. Mazurkiewicz zwraca uwagę, że Wspólnota Emmanuel ma pewne pozytywne doświadczenia jeśli chodzi o kontakty z młodymi. Wiążą się one m.in. z katechezą prowadzoną przez członków wspólnoty. Część młodych korzystających z tej katechezy angażuje się głęboko w Kościół a czasem też we Wspólnotę. Wspólnota prowadzi też grupę młodzieżową, z którą związanych jest kilkadziesiąt osób – młodsza młodzież i studenci. Obok księdza odpowiedzialnymi ze tę grupę są też świeccy, co wydaje się istotne dla młodych. Interesujące okazało się zaangażowanie młodzieży w opiekę nad dziećmi małżeństw uczestniczących w organizowanych przez wspólnotę rekolekcjach. – Widać było, jak w tych młodych rośnie poczucie odpowiedzialności za drugiego człowieka, jak to ich buduje – wspomina ks. Mazurkiewicz.

– Nasze wnioski są jednak takie, że to wszystko zarówno w kontekście potrzeb wspólnoty a zwłaszcza Kościoła w Polsce – jest niewystarczające. Trzeba robić więcej. I odpowiadać na pytania, w jaki sposób docierać do tych młodych. Często trudno nam się porozumieć. To kwestia języka, jakim mówimy ale też świadomości tego, co jest dla nich ważne. To, co jest ważne dla nas i co wydaje nam się, że ma znaczenie również dla nich – nie zawsze jest tak naprawdę dla nich istotne. Trzeba się nad tym zastanawiać – mówi ks. Mazurkiewicz.