Ks. Studenski: pan Franciszek Pieczka już wie, że życie ma sens

„Perspektywa wieczności nadaje sens życiu” – zauważa ks. Marek Studenski w medytacji na 26. Niedzielę zwykłą, 25 września br. W kolejnym odcinku filmowej serii „Szklanka dobrej rozmowy” autor wspomina zmarłego w piątek w wieku 94 lat wybitnego aktora filmowego i teatralnego Franciszka Pieczkę.

Nawiązując do Ewangelii o bogaczu i ubogim Łazarzu, ks. Marek zauważa, że perspektywa wieczności nadaje sens życiu. „Jezus o tym mówi, że po śmierci, po krótkim życiu wszystko się zmieniło: bogacz pragnął, by Łazarz zmoczył swój palec w wodzie i dał mu choć troszkę wody, bo tak bardzo pragnął. To obrazowe ujęcie tego, co dzieje się tak naprawdę z człowiekiem bogatym. Myślę, że nie tylko po śmierci, ale już tu na Ziemi” – zaznacza.

Duchowny cytuje też słowa zmarłego 23 września br. Franciszka Pieczki z rozmowy z Katarzyną Stoparczyk zamieszczonej w książce „Jak mieć w życiu frajdę”. Wybitny aktor wspomina w niej m.in. swoją zmarłą żoną „Henieczkę”, z którą przeżył 50 lat małżeńskiego życia.

„Pan Franciszek Pieczka mówi o tym, że nie boi śmierci. «Swoje przeżyłem, śmierci się nie boję. Mam nadzieję, że odejdę cicho i bezboleśnie. Liczę tylko na to, że tam w niebie spotkam moją ukochaną żonę Henieczkę. Myślę, że zgotuje mi tam przyjęcie». Pan Franciszek dodał: «jeśli z życia by się odjęło transcendencję, to takie życie nie ma sensu. Jeżeli życie okazałoby się tylko fanaberią chemii i fizyki, to takie życie nie ma sensu». Myślę, że Pan Franciszek już wie, że życie ma sens, spotkał się ze swoją żoną i jest szczęśliwy w tym miejscu, do którego tak pragnął dotrzeć” – zakończył ks. Studenski.

Franciszek Pieczka urodził się w 1928 r. w Godowie koło Wodzisławia Śląskiego. Wychowywał się w rodzinie górniczej. W młodości grywał na organach w miejscowym kościele parafialnym. Po maturze podjął studia na Politechnice Śląskiej w Gliwicach, lecz przeniósł się do warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej.

Zadebiutował na ekranie w filmie „Pokolenie” Andrzeja Wajdy. Występował na deskach Teatru Dolnośląskiego w Jeleniej Górze i Teatru Ludowego w Nowej Hucie i przez kilkadziesiąt lat Teatru Powszechnego w Warszawie. Popularność zdobył grając Gustlika w serialu telewizyjnym „Czterej pancerni i pies”. Zagrał m.in. w „Perle w koronie” i „Paciorkach jednego różańca” K. Kutza, „Rękopisie znalezionym w Saragossie” W.J. Hasa, „Ziemi obiecanej” A. Wajdy i „Jańciu Wodniku” J.J. Kolskiego. Zagrał karczmarza Taga w „Austerii” J. Kawalerowicza oraz w poetyckim obrazie „Żywot Mateusza” W. Leszczyńskiego. W ostatnich latach gościł na ekranach telewizorów jako Stacho Japycz, jeden z bohaterów serialu „Ranczo”.