KUL: międzynarodowa konferencja o bł. o. Klemensie Szeptyckim

O życiu, rodzinie i zasługach dla Kościoła błogosławionego ojca Klemensa Szeptyckiego, jednej z najwybitniejszych postaci Ukraińskiego Kościoła Grekokatolickiego, debatowano na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. – Ta konferencja była dla mnie bardziej spotkaniem przyjaciół, którzy chcą rozmawiać o patronie swoich przedsięwzięć – mówił w podsumowaniu prof. Aleksander Szeptycki, prezes Rady Fundacji Rodu Szeptyckich.

Perspektywę dziedzictwa o. Klemensa dla współczesnego zakonu studytów przedstawił o. Teodor Martyniuk z Uniowskiej Ławry pw. Zaśnięcia Bogurodzicy. – Błogosławiony Klemens w swoich typ ikonach przewidująco opisał jak odbudowywać życie monastyczne – mówił o. Martyniuk. Zaznaczył, że dopiero w 1964 ostatni typikon został promulgowany przez Stolicę Apostolską, jako reguła życia studyckiego na Ukrainie. – W imieniu setek mnichów studyckich, chcę dzisiaj podziękować rodzinie Szeptyckich za Andrzeja i Klemensa, którzy dla naszego Kościoła są bardzo ważni – zakończył o Martyniuk.

O beatyfikacji o. Klemensa w 2001 roku mówił ks. mitrat dr Stefan Batruch z Fundacji Duchowej Kultury Pogranicza. – Andrzej i Klemens Szeptyccy nie potrzebują beatyfikacji, czy kanonizacji. Jestem przekonany, że oni cieszą się już w pełni oglądaniem Boga twarzą w twarz – mówił ks. Batruch. Zaznaczył, że beatyfikacja o. Klemensa to kolejny model świętości w dziedzictwie Kościoła. To także przejaw żywotności duchowej rodziny, wspólnoty zakonnej i Kościoła.

Prof. Maria Szeptycka poruszyła kwestie rodzinne związane z życiem o. Klemensa i abp Andrzeja Szeptyckiego. – Inna droga prowadziła Kazimierza do życia monastycznego, a inna Romana na urząd metropolity lwowskiego – podkreśliła. To, co łączy te dwie postaci to ogromny wpływ na życie i działalność Kościoła Grekokatolickiego na Ukrainie. Jednak zdaniem prof. Szeptyckiej o tych postaciach należy mówić osobno, ponieważ zasługi każdej z nich są na tyle rozległe.

Podsumowania dwudniowych debat o życiu i dziedzictwie bł. o. Klemensa dokonał prof. Aleksander Szeptycki, prezes Rady Fundacji Rodu Szeptyckich. – Ta konferencja była dla mnie bardziej spotkaniem przyjaciół, którzy chcą rozmawiać o patronie swoich przedsięwzięć – mówił profesor.

Organizatorami konferencji była Fundacja Rodu Szeptyckich, Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej KUL, „Kultura Liberalna” oraz Fundacja Duchowej Kultury Pogranicza.

Kazimierz Maria Szeptycki (bł. Klemens Szeptycki) urodził się 17 listopada 1869 r. w Przyłbicach na Ukrainie. (Ukraina) Był jednym z synów Jana Szeptyckiego i Zofii z Fredów, córki Aleksandra Fredry. Jednym z jego braci był Roman, późniejszy greckokatolicki metropolita lwowski i halicki Andrzej. Inny brat Stanisław był wybitnym polskim generałem, komendant Legionów, szef sztabu generalnego i dowódcą frontu w wojnie z bolszewikami 1920 r.

Kazimierz Szeptycki ukończył z wyróżnieniem krakowskie gimnazjum św. Anny i rozpoczął studia na UJ, które kontynuował w Monachium i Paryżu. Studia uwieńczył doktoratem prawa na UJ, po czym rozpoczął działalność polityczną, posłując do parlamentu w Wiedniu w latach 1900-1907.

W wieku 42 lat, 1911 r. oznajmił o swej decyzji wstąpienia do zakonu. Przez rok przebywał w opactwie benedyktyńskim w Beuron (Badenia-Wirtembergia). Po upływie roku rozpoczął nowicjat w greckokatolickim klasztorze studytów w Kamieńcu w Bośni. Tam w 1913 r. złożył śluby zakonne i przyjął imię Klemens. W trakcie studiów teologicznych na uniwersytecie w Innsbrucku otrzymał w 1915 r. święcenia kapłańskie. W 1927 r. Klemens został ihumenem (przeorem) ławry uniowskiej. Dziesięć lat później przeniósł się do Lwowa, do pałacu metropolitów w kompleksie archikatedralnym soboru pw. św. Jura, by wspomóc swego brata, Andrzeja, metropolitę lwowskiego. Istnieją uzasadnione przypuszczenia, że został wówczas potajemnie mianowany greckokatolickim egzarchą Rosji i Syberii.

Po wybuchu II wojny światowej Uniów znalazł się pod okupacją sowiecką, kiedy w 1941 r. miejsce sowietów zajęli Niemcy, uniowski klasztor stał się miejscem, gdzie ukrywano wiele dzieci żydowskich. Jednym z nich byt kilkuletni Adam Rotfeld, późniejszy minister spraw zagranicznych Polski (2005 r.). Po śmierci swego brata metropolity Andrzeja w 1944 r. Klemens został generalnym przełożonym zakonu studytów. Pod koniec wojny na Ukrainie znów pojawili się sowieci, który zlikwidowali kościół greckokatolicki, aresztując wszystkich biskupów, duchowieństwo i wiernych. 5 czerwca 1947 r. został w swej zakonnej celi aresztowany przez NKWD.

Zmarł w opinii świętości 1 maja 1951 roku a jego ciało pochowano w zbiorowej mogile. Miejsce pochówku nie zostało, mimo starań, odnalezione do dnia dzisiejszego. We Włodzimierzu nad Klaźmą wystawiono tylko ku czci o. Klemensa symboliczny nagrobek.

Papież Jan Paweł II beatyfikował ojca Klemensa 27 czerwca 2001 r. we Lwowie podczas swojej pielgrzymki na Ukrainę. W 1995 r. został pośmiertnie uhonorowany medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata i drzewkiem honorowym w instytucie Jad Waszem w Jerozolimie a w listopadzie 2008 roku odznaczony przez prezydenta RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za ratowanie od zagłady Żydów w czasie II wojny światowej.