KUL pożegnał ks. prof. Janusza Nagórnego

Społeczność Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego pożegnała 19 września ks. prof. Janusza Nagórnego. Eucharystii w kościele akademickim przewodniczył abp Józef Życiński, obecni byli biskupi Józef Wróbel z Helsinek i Andrzej Dziuba z Łowicza, koncelebrowało kilkudziesięciu księży.

– W poszukiwaniu prawdy był bezkompromisowy. Jak mówili studenci, był jednym z najlepszych wykładowców i jednym z najsurowszych egzaminatorów. To, do czego przekonał, chciał również wyegzekwować – wspominał dyrektor Instytutu Teologii Moralnej ks. dr hab. Krzysztof Jeżyna.
Opowiadał, że jeszcze pod koniec września, leżąc w szpitalu, ks. prof. Nagórny prowadził jeden doktorat, a inny recenzował. – Wielu pytało nas, czy nie możemy sprawić, żeby profesor przestał pracować, żeby tak naprawdę zaczął troszczyć się o swoje zdrowie i odpoczął. Nie było sposobu, to była pasja jego życia – powiedział ks. Jeżyna.
Podkreślił, że zmarły profesor teologii moralnej był także bezkompromisowy w trosce o prawdę w relacjach międzyludzkich. – Niektórzy interpretowali to jako jego wyniosłość albo pychę, a tymczasem on szukał prawdy, mówił ją w oczy, nie umiał przemilczeć. Nawet wobec bliskich i przyjaciół potrafił być ostry.
Kaznodzieja przytoczył słowa z testamentu ks. profesora: „Pragnę przy tym wyjaśnić, że jestem głęboko przekonany, że miłość jest owocna tylko w połączeniu z prawdą. Bywałem w związku z tym pryncypialny, niekiedy być może nazbyt. Starałem się uciekać od tak łatwej pokusy obłudy, mówienia grzecznych słów, na które inni czekają. Ale też popadałem w inną skrajność, nazbyt ostrego spojrzenia. Bez potrzebnej w wielu wypadkach większej wyrozumiałości i cierpliwości. Z wiekiem łagodniałem, szukałem w ludziach tego, co dobre. Od kilku lat próbuję być kapelanem nadziei, chcę innym dodawać otuchy i odwagi do dobrego życia. Staram się więc konieczne słowa prawdy połączyć praktyką miłosierdzia”.
W testamencie, cytowanym podczas Mszy, ks. prof. Nagórny wyznawał także, że Kościół jest jego „miłością i krzyżem”, dziękował kapłanom starszym, dzięki którym odkrył powołanie, a także kapłanom młodszym, zwłaszcza tym, którzy byli jego uczniami.
– Był kapłanem, sługą słowa i tę posługę pełnił z ogromnym poświęceniem, oddaniem. Był naszym profesorem. Ci, którzy mieli szczęście uczestniczyć w jego seminariach, wykładach, na zawsze będą pamiętali o tej atmosferze wspaniałej, którą tworzył podczas takich spotkań – mówił o zmarłym rektor KUL ks. prof. Stanisław Wilk.
Dziekan Wydziału Teologii KUL ks. prof. Jerzy Pałucki, żegnając wieloletniego współpracownika, podkreślał, że ks. prof. Nagórny był „naukowcem wielkiego dynamizmu”, troszczącym się o sprawy uniwersytetu, a szczególnie Wydziału Teologii, ale występującym także w obronie szeroko pojętego interesu świata nauki. – Jakże dotkliwie już dziś odczuwamy jego brak. Jako dziekan zawsze miałem w nim wsparcie i był mi ostoją w najtrudniejszych sprawach – mówił.
Księdza profesora żegnali także przedstawiciele Uniwersytetów: Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Ks. prof. dr hab. Janusz Nagórny zmarł w Lublinie 17 października. Był kierownikiem Katedry Teologii Moralnej Ogólnej Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego im. Jana Pawła II, członkiem Centralnej Komisji ds. Tytułów i Stopni Naukowych, wieloletnim Dyrektorem Instytutu Teologii Moralnej i przewodniczącym Sekcji Teologów Moralistów Polskich, członkiem Państwowej Komisji Akredytacyjnej pierwszej kadencji, w latach 2002-2004. Znawca nauczania Jana Pawła II.
Do samego końca czynnie wspierał KUL swoją pracą. Kierował Instytutem, wcześniej Sekcją Teologii Moralnej, od 1992 roku do końca sierpnia 2006. Wypromował 23 doktorów i ponad 200 magistrów. Pozostawił po sobie 13 samodzielnych książek, 27 prac zbiorowych i około 200 innych publikacji.
Urodził się 1 stycznia 1950 roku w Korczowie. Studiował w latach 1967-73 w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie, a jednocześnie na Wydziale Teologii KUL. Święcenia kapłańskie przyjął 12 czerwca 1973 r. Studia specjalistyczne w zakresie teologii moralnej odbył na Wydziale Teologii KUL w latach 1976-79; stopień doktora uzyskał na podstawie rozprawy „Etyka Przymierza Starego Testamentu. Próba ustalenia zasadniczej problematyki moralnej”. Od roku akademickiego 1979/80 był zatrudniony na Wydziale Teologii KUL w Sekcji Teologii Moralnej. W latach 1990-2004 jako kierownik Katedry Teologii Moralnej Szczegółowej; od 2004 roku – kierownik Katedry Teologii Moralnej Ogólnej.
Pogrzeb odbędzie się 20 października w południe w Tomaszowie Lubelskim.