Leon XIV do włoskich seminarzystów: pielęgnujcie przyjaźń z Chrystusem

Wzór życia kapłańskiego

Ojciec Święty zachęcił seminarzystów, aby pokonywali trudności, jakie napotykają na swojej drodze. Jako wzór życia kapłańskiego podał bł. Jana Pawła I i przywołał jego słowa z przemówienia do duchowieństwa rzymskiego: „Nawet aniołowie widziani we śnie Jakuba nie latali, ale pokonywali krok po kroku; nie mówiąc już o nas, którzy jesteśmy biednymi ludźmi bez skrzydeł”.

Wybrać Chrystusa jak św. Augustyn

Leon XIV przypomniał również o nawróceniu św. Augustyna – który z jednej strony pragnął wybrać Chrystusa, z drugiej zaś powstrzymywały go skrupuły i pokusy – cytując fragment jego Wyznań: „Po cóż ty na sobie samym polegasz, przeto się chwiejesz. Rzuć się na Jego łono odważnie i z ufnością, nie bój się, nie usunie On się, aby ci upaść dozwolił. Rzuć się śmiało, przyjmie cię i uleczy twoją duszę z choroby”.

„Jak ojciec powtarzam wam te same słowa, które tak dobrze uczyniły niespokojnemu sercu Augustyna: nie odnoszą się one tylko do celibatu, który jest charyzmatem, który należy rozpoznać, strzec i pielęgnować, ale mogą ukierunkować całą waszą drogę rozeznania i formacji do posługi kapłańskiej” – powiedział Papież do seminarzystów. Zaznaczył, że słowa te są zachętą do bezgranicznej ufności Panu i nie dotyczą tylko lat spędzonych w seminarium, ale całego życia, chwil przygnębienia, a nawet grzechu.

Protagonista, nie solista

„Nie myślcie więc, że jesteście sami, nie myślcie też o sobie jako o samotnych. Bez wątpienia – jak stwierdza Ratio fundamentalis – każdy z was «jest protagonistą własnej formacji i jest wezwany do ciągłego wzrastania pod względem ludzkim, duchowym, intelektualnym i duszpasterskim»” – zaznaczył Ojciec Święty, odwołując się do słów dokumentu Kongregacji ds. Duchowieństwa Dar powołania do kapłaństwa. Jednak, podkreślił Papież, bycie protagonistą nie oznacza bycia solistą i zawsze należy dbać o wspólnotę i mieć zaufanie do formatorów. Tych ostatnich Leon XIV poprosił o bycie dobrymi towarzyszami drogi dla powierzonych im seminarzystów: „ofiarujcie im pokorne świadectwo swojego życia i swojej wiary; towarzyszycie im ze szczerą miłością”.

Przyjaźń z Chrystusem

Jako najważniejszą radę Papież wskazał przyszłym kapłanom utkwienie wzroku w Jezusie i pielęgnowanie przyjaźni z Nim. Przypomniał słowa brytyjskiego duchownego anglikańskiego, a następnie katolickiego, ks. Roberta Hugh Bensona, który po swoim nawróceniu na katolicyzm napisał: „Jeśli jest coś, co nie pozostawia wątpliwości w Ewangelii, to właśnie to: Jezus Chrystus pragnie być naszym przyjacielem. (…) Sekret, który ukształtował świętych, tkwi właśnie w tym: w świadomości przyjaźni Jezusa Chrystusa”.

Papież przytoczył w tym kontekście słowa z encykliki Dilexit nos papieża Franciszka o tym, aby nie wstydzić się przyznać do przyjaźni z Jezusem: „Prosi cię, abyś odważył się powiedzieć innym, że spotkanie z Nim było dla ciebie dobrem”. Jak podkreślił Leon XIV, „spotkanie z Jezusem ratuje bowiem nasze życie i daje nam siłę oraz radość, aby głosić wszystkim Ewangelię”.