Leon XIV kanonizował siedmioro błogosławionych

Leon XIV ogłosił świętymi siedmioro błogosławionych z Armenii, Papui-Nowej Gwinei, Włoch i Wenezueli. Papież przewodniczył uroczystej Mszy świętej kanonizacyjnej na Placu św. Piotra w Watykanie. W homilii wskazał, że nowi święci to „nie bohaterowie czy orędownicy jakiejś idei, lecz autentyczni mężczyźni i kobiety”.

Wśród nowych świętych są dwaj męczennicy: Ignacy Maloyan, ormiański arcybiskup i męczennik z czasów ludobójstwa Ormian (1869-1915) oraz Piotr To Rot, świecki katecheta z Papui-Nowej Gwinei, który oddał życie za obronę małżeństwa chrześcijańskiego (1912-1945), a ponadto: Maria Troncatti, salezjanka i misjonarka wśród Indian Shuar w Ekwadorze (1883-1969); oraz Wincencja Maria Poloni, założycielka Instytutu Sióstr Miłosierdzia z Werony (1802-1855); Carmen Elena Rendiles Martínez, założycielka Zgromadzenia Służebnic Jezusa z Caracas (1903-1977); Bartłomiej Longo, świecki apostoł Różańca i założyciel sanktuarium w Pompejach (1841-1926); oraz Józef Grzegorz Hernández Cisneros, lekarz i naukowiec z Wenezueli, zwany „lekarzem Boga” (1864-1919). O ich kanonizacji zdecydował jeszcze papież Franciszek, uznając cuda przypisywane ich wstawiennictwu, natomiast jej datę wyznaczył już Leon XIV.

Na początku Mszy św. odśpiewano hymn do Ducha Świętego „Veni, creator Spiritus”. Prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych kard. Marcello Semeraro, w towarzystwie postulatorów procesów kanonizacyjnych siedmiorga błogosławionych, skierował do papieża prośbę o ich kanonizację, po czym przedstawił ich krótkie życiorysy. Po litanii do Wszystkich Świętych Leon XIV wypowiedział po łacinie formułę kanonizacji: „Ad honorem Sanctæ et Individuæ Trinitatis, ad exaltationem fidei catholicæ et vitæ christianæ incrementum, auctoritate Domini nostri Iesu Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione præhabita et divina ope sæpius implorata, ac de plurimorum Fratrum Nostrorum consilio, Beatos martyres Ignatium Maloyan et Petrum To Rot, necnon Beatos Vincentiam Mariam Poloni, Mariam a Monte Carmelo Rendiles Martínez, Mariam Troncatti, Iosephum Gregorium Hernández Cisneros, et Bartholomæum Longo Sanctos esse decernimus et definimus ac Sanctorum Catalogo adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotione recoli debere. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti”. Zabrzmiało radosne „Alleluja”, w którego trakcie ustawiono naczynia z kadzidłem i położono wiązanki kwiatów przed relikwiami nowych świętych umieszczonymi przy ołtarzu. Kard. Semeraro podziękował papieżowi za dokonanie kanonizacji.

Papieska homilia była komentarzem do pytania z odczytanej przed chwilą Ewangelii: „Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?” (Łk 18, 8). Ojciec Święty zaznaczył, że najcenniejsza w oczach Pana jest wiara, „czyli więź miłości między Bogiem a człowiekiem”. Przewyższa ona wielkie dobra materialne i kulturowe, naukowe i artystyczne „nie dlatego, że są one godne pogardy, lecz dlatego, że bez wiary tracą sens”. „Relacja z Bogiem ma największe znaczenie, ponieważ On stworzył wszystko z niczego na początku czasów i ocala od nicości wszystko, co przemija w czasie. Ziemia bez wiary byłaby zamieszkana przez dzieci żyjące bez Ojca, czyli przez stworzenia pozbawione zbawienia” – stwierdził papież.

Zauważył, że gdyby wiara zanikła w świecie, „w naszych sercach nie byłoby już nadziei; wolność wszystkich zostałaby pokonana przez śmierć; nasze pragnienie życia pogrążyłoby się w nicości”. Bez wiary w Boga bowiem „nie możemy mieć nadziei na zbawienie”, które jest „darem życia wiecznego, który otrzymujemy od Ojca, poprzez Syna, mocą Ducha Świętego”.

Leon XIV zwrócił uwagę, że Chrystus mówi swoim uczniom, że „zawsze powinni się modlić i nie ustawać”. „…tak jak nie ustajemy w oddychaniu, tak też nie ustawajmy w modlitwie! Podobnie jak oddech podtrzymuje życie ciała, tak też modlitwa podtrzymuje życie duszy: wiara wyraża się bowiem w modlitwie, a autentyczna modlitwa żyje wiarą” – wyjaśnił papież.

Jednak „naszą wiarę wystawiają na próbę dwie pokusy: pierwsza czerpie swą siłę ze zgorszenia złem, skłaniając do myślenia, jakoby Bóg nie wysłuchiwał płaczu uciśnionych i nie litował się nad cierpieniem niewinnych”. Druga „polega na żądaniu, aby Bóg postępował tak, jak my tego chcemy: modlitwa ustępuje wtedy miejsca rozkazowi skierowanemu do Boga, by nauczyć Go, w jaki sposób powinien być sprawiedliwy i skuteczny”. Jezus uwalnia nas od obu pokus, gdy modli się słowami: „Ojcze, niech się stanie Twoja wola”, które my powtarzamy w modlitwie „Ojcze nasz”.

Ojciec Święty podkreślił, że „Bóg wymierza sprawiedliwość wszystkim, oddając za wszystkich swoje życie”. „Bóg jest tam, gdzie cierpi niewinny. Krzyż Chrystusa objawia sprawiedliwość Boga. A sprawiedliwość Boga to przebaczenie: On widzi zło i je odkupuje, biorąc je na siebie. Kiedy jesteśmy ukrzyżowani cierpieniem i przemocą, nienawiścią i wojną, Chrystus już tam jest, na krzyżu za nas i wraz z nami. Nie ma płaczu, którego Bóg by nie pocieszył; nie ma łzy, która byłaby daleka od Jego serca. Pan nas wysłuchuje, bierze nas w ramiona takimi, jakimi jesteśmy, aby przemienić nas na swoje podobieństwo. Kto natomiast odrzuca miłosierdzie Boże, pozostaje niezdolny do miłosierdzia wobec bliźniego. Kto nie przyjmuje pokoju jako daru, nie będzie umiał obdarzać pokojem” – przekonywał papież.

Powtórzył, że Bóg „czyni nas sprawiedliwymi, jak świadczą o tym nowi święci dzisiejszego dnia: nie bohaterowie czy orędownicy jakiejś idei, lecz autentyczni mężczyźni i kobiety”. „Ci wierni przyjaciele Chrystusa są męczennikami ze względu na swoją wiarę, jak biskup Ignacy Choukrallah Maloyan i katechista Piotr To Rot; są ewangelizatorami i misjonarzami, jak siostra Maria Troncatti; są charyzmatycznymi założycielkami, jak siostra Wincencja Maria Poloni i siostra Carmen Rendiles Martinez; ze swoimi sercami żarliwymi pobożnością są dobroczyńcami ludzkości, jak Bartłomiej Longo i Józef Grzegorz Hernández Cisneros. Niech ich wstawiennictwo wspiera nas w próbach, a ich przykład niech będzie dla nas inspiracją we wspólnym powołaniu do świętości” – powiedział Leon XIV.

Wśród koncelebransów był Rafał Piotr XXI Minassian, patriarcha Kościoła katolickiego obrządku ormiańskiego. Wezwania Modlitwy Wiernych odczytano po ormiańsku, angielsku, arabsku, portugalsku i tok pisin (z Papui-Nowej Gwinei).

Przed końcowym błogosławieństwem Leon XIV odmówił z wiernymi wypełniającymi Plac św. Piotra modlitwę „Anioł Pański”. W krótkim przemówieniu ją poprzedzającym przypomniał o obchodzonym dziś Światowym Dniu Misyjnym. „Cały Kościół jest misyjny, ale dzisiaj w szczególny sposób modlimy się za tych mężczyzn i kobiety, którzy zostawili wszystko, aby nieść Ewangelię tym, którzy jej jeszcze nie znają. Są misjonarzami nadziei pośród narodów. Niech Pan im błogosławi!” – powiedział papież. Wezwał również „do natychmiastowego i skutecznego zawieszenia broni” i dialogu w Mjanmie oraz do nieustannej „modlitwy o pokój w Ziemi Świętej i na Ukrainie i we wszystkich miejscach dotkniętych wojną”.

Po Mszy św. Leon XIV wsiadł w papamobile i objechał Plac św. Piotra, pozdrawiając i błogosławiąc zgromadzonych wiernych.

Pełny tekst papieskiej homilii publikujemy TUTAJ.