Licheń: listopadowy konwent prowincjalny Zgromadzenia Księży Marianów

„Raduje się duch mój…”. Pod takim hasłem trwa w Sanktuarium Matki Bożej Licheńskiej tradycyjny konwent prowincjalny Zgromadzenia Księży Marianów (17-20 listopada). W spotkaniu uczestniczą przełożeni reprezentujący domy zakonne z Prowincji Opatrzności Bożej.

Jak wyjaśnił ks. Eugeniusz Zarzeczny MIC, wiceprzełożony Prowincji Opatrzności Bożej, mając na uwadze treść listu wydanego przez Kongregację ds. Życia Zakonnego, tegoroczny konwent w całości został poświęcony przeżywaniu radości w życiu zakonnym: „Z jednej strony radość jest potwierdzeniem powołania, a z drugiej znakiem wobec świata. Smutna rzeczywistość raczej nie pociąga. Dopiero świadectwo osób, które są szczęśliwe z powodu bycia powołanym przez Pana Boga do życia zakonnego. I to jest najlepszy sposób modlitwy w intencji powołań. To jest świadectwo wobec świata”.

Podczas czterodniowego spotkania zakonnicy wysłuchali trzech konferencji. Pierwszą przygotował ks. Tomasz Sekulski MIC, prowincjalny duszpasterz powołań, który mówił o radości w życiu duchowym. Drugą, zatytułowaną „Dlaczego tak często jesteśmy smutni. Przyczyny i konsekwencje smutku zakonnika” przygotowali wspólnie ks. Eugeniusz Zarzeczny MIC oraz ks. Adam Radacki MIC. Trzeci, ostatni wykład wygłosił ks. Michał Kozak MIC, radny prowincjalny. W swoim wystąpieniu mówił o radości przemijania i o przygotowaniu na spotkanie z Bogiem.

Każdego dnia uczestnicy konwentu uczestniczyli we wspólnej Eucharystii, jutrzni oraz nieszporach. Nie zabrakło także czasu na dzielenie w grupach oraz skrutację Słowa. Jutro ostatni dzień spotkania. Tego dnia ojcowie konwentualni zajmą się tradycyjnie bieżącymi kwestiami Zgromadzenia, które wymagają ich uwag oraz odpowiednich decyzji.

Zgromadzenie Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny jest najstarszym męskim zakonem założonym w Polsce. Ufundowane przez bł. o. Stanisława Papczyńskiego w 1673 roku prowadzi pracę duszpasterską zgodnie ze swoimi charyzmatami, do których należą: szerzenie kultu Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, modlitwa za zamarłych cierpiących w czyśćcu oraz szeroko pojęta działalność duszpasterska, misyjna, wydawnicza i naukowa.