Łódź: dziesięć nowych wdów konsekrowanych

Dziesięć wdów konsekrował w czwartek w łódzkiej parafii ojców bernardynów bp Ireneusz Pękalski. W archidiecezji łódzkiej uroczystość co roku odbywa się w liturgiczne wspomnienie św. Elżbiety Węgierskiej. Wdowy aktem konsekracji oddają się na wyłączną służbę Bogu w działalności na rzecz Kościoła i osób potrzebujących.

Podczas uroczystości, swoje przyrzeczenia oddania się Bogu i służbę Kościołowi złożyło 10 wdów, które do tej podniosłej chwili przygotowywały się przez ostatnie lata. – Czas przygotowania do uroczystej konsekracji trwa od 3 do 5 lat – mówi Jolanta Mach, odpowiedzialna za wspólnotę wdów konsekrowanych w archidiecezji łódzkiej. Aktualnie do tej wspólnoty należą 53 wdowy.

O czterech rodzajach apostolstwa, które ma stać się programem postępowania nowo konsekrowanych wdów, ale także wszystkich wierzących w Chrystusa, mówił w swojej homilii bp Ireneusz Pękalski. – Czy jesteśmy apostołami czynów? Jak wygląda nasza wyobraźnia miłosierdzia? Jak wygląda nasze apostolstwo modlitwy? – pytał hierarcha. Przypomniał postać patronki wdów – św. Elżbietę Węgierską, wdowę, która nie szczędziła czasu, sił i zdrowia, by spieszyć z pomocą chorym i opuszczonym. Przywołując postać świętej, biskup wskazał na to, że w swoim życiu znajdowała czas na spotkanie z Bogiem i nieustannie trwała w Bożej obecności.

– „Apostolstwo uśmiechu”, którego autorką i pomysłodawczynią jest św. Urszula Ledóchowska, pokazuje nam, że „przez ten zwykły ludzki gest możemy uczynić wiele dobra drugiemu człowiekowi, którego spotykamy – zauważył celebrans. Podkreślił, że apostolstwo dobrego słowa, to ostatni punkt programu życia wdowy konsekrowanej i prawdziwego chrześcijanina. Dobre słowo, jak zważył biskup, ma wybaczać, leczyć, łagodzić, zamykać człowiecze rany i prowadzić innych do Boga.

Przed błogosławieństwem biskup wręczył wdowom akt konsekracji, a nowo konsekrowane wdowy złożyły podziękowanie za wspólną modlitwę i wprowadzenie ich do wspólnoty wdów archidiecezji łódzkiej. W szczególnej modlitwie wdowy modliły się za swoich zmarłych współmałżonków. Wyraziły w niej wdzięczność za swoje wspólne życie oraz nadzieję na spotkanie po tej drugie stronie, po swojej śmierci.