Lublin: 100 rocznica powołania Pogotowia Ratunkowego

Lekarze, pielęgniarki i ratownicy medyczni spotkali się w czwartek w lubelskiej archikatedrze na uroczystościach związanych z 100. rocznicą powołania Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego. Eucharystii przewodniczył metropolita lubelski, abp Stanisław Budzik.

Hierarcha zauważył zbieżność pomiędzy setną rocznicą utworzenia lubelskiego pogotowia, a rozpoczęciem nowego okresu liturgicznego: „Wielki Post to czas, w którym możemy przypatrzeć się, jak bardzo umiłował nas Bóg. Aby nas ocalić, nie oszczędził swojego syna. Dobrze więc, że nasze dzisiejsze spotkanie odbywa się na początku Wielkiego Postu, w perspektywie Świąt Wielkanocnych, tej pamiątki najważniejszych wydarzeń z dziejów naszego świata” – mówił.

Abp Stanisław Budzik podkreślił, że medyczna służba ratunkowa wpisuje się w zbawczą rolę Chrystusa: „Dla nas i dla naszego zbawienia, Syn Boży stał się człowiekiem, umarł na krzyżu i zmartwychwstał. Odpowiednikiem słowa Zbawiciel, po łacinie Salvator, może być we współczesnym języku Ratownik. Już w Psalmach czytamy o Bogu, który ratuje człowieka z licznych nieszczęść i kłopotów” – dodał.

Lubelskie pogotowie ratunkowe powstało z inicjatywy Rady Miasta w marcu 1917 roku. Towarzystwo „Pogotowie Ratunkowe” początkowo utrzymywało się ze składek społecznych, dobrowolnych datków, opłat ubezpieczalni społecznej za transport chorych i pomoc w domu osobom niesprawnym i obłożnie chorym oraz z akcji charytatywnych.

Siedziba Pogotowia początkowo mieściła się w budynku ratusza przy placu Łokietka, który nieodpłatnie został przekazany miastu. W 1934 roku stacja przeniosła się do budynku przy ul. Krakowskie Przedmieście 3.