Lublin: konferencja naukowa o bł. Edmundzie Bojanowskim

Konferencja poświęcona postaci i myśli pedagogicznej bł. Edmunda Bojanowskiego na KUL-u. W piątek 10 marca uczestnicy debatowali nad aktualnością spuścizny społecznika doby zaborów. Choć nie był kapłanem, to żył jak kapłan, a jego działania pedagogiczne inspirują współczesnych wychowawców.

Gdyby Edmund Bojanowski żył dzisiaj, byłby wszędzie, gdzie potrzeba pełnić dzieła miłosierdzia – to jedna z myśli wyrażona przez uczestników dyskusji. Sympozjum „Nowe źródła do poznania myśli i dzieła Edmunda Bojanowskiego” prezentowało wszechstronność człowieka, potrafiącego w czasie zaborów pielęgnować polską kulturę oraz dbać o wychowanie młodzieży i dzieci.

Organizował ochronki, które możemy porównać do dzisiejszych przedszkoli. Stanowiły pierwszy etap edukacji, i nie były wbrew powszechnemu mniemaniu adresowane dla sierot, ale dla wszystkich. Jako osoba świecka założył Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.

Uważał, że ważne jest, aby dziecko miało właściwe miejsce wśród dorosłych. Będzie miało je wtedy, kiedy rodzice i wychowawcy pokażą kierunek i cel życia, oraz pozwolą działać według własnych możliwość. Powinni je także ochraniać.

Te wszystkie działania maja poskutkować w przyszłość, samodzielnym podejmowaniem życiowych celów. Nauka życia i wychowanie powinny być kształtowane jak najwcześniej, w pierwszym etapie wychowania. – Dzisiaj wykorzystywałby pewnie Internet, umiał łączyć naturę z nowoczesnością, stawiał na praktykę – mówi organizatorska konferencji siostra Maria Loyola Opiela, prof. KUL.

Bł. Edmund Bojanowski urodził się 14 listopada 1814 r. w Grabonogu koło Gostynia. Będąc słabego zdrowia, musiał przerwać studia podjęte we Wrocławiu i Berlinie, a także zrezygnować z nauki w gnieźnieńskim seminarium duchownym. Zaangażował się jednak w życie społeczne i dzieła charytatywne na ziemiach objętych zaborem pruskim, aby odrodzić w Polakach tradycję i ducha narodowego.

W 1850 r. powołał do życia Bractwo Wychowawczyń Ochronek skupiające żeński personel pracujący w ochronkach, które stanowiło zalążek Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.

Zmarł w opinii świętości 7 sierpnia 1871 r. w Górce Duchownej.

Jego doczesne szczątki spoczywają obecnie w kaplicy domu generalnego gałęzi wielkopolskiej sióstr służebniczek w Luboniu k. Poznania, która w roku beatyfikacji Edmunda (1999) została ustanowiona sanktuarium.

Św. Jan Paweł II beatyfikował Edmunda Bojanowskiego 13 czerwca 1999 r. w Warszawie.

Patronat honorowy nad wydarzeniem objęli kard. Zenon Grocholewski i metropolita lubelski abp. Stanisław Budzik.