Lublin: obchody Dnia Dziecka Utraconego w katedrze

Podczas wieczornej Mszy świętej w archikatedrze lubelskiej spotkali się rodzice, którzy utracili swoje dzieci, ich rodziny i przyjaciele. Eucharystia wpisała się w przeżywany 15 października po raz siódmy w Lublinie Dzień Dziecka Utraconego. "Miejmy nadzieję na spotkanie z tymi dziećmi w niebie, bo one przecież żyją w Bogu" – podkreślił w homilii ks. Piotr Drozd, archidiecezjalny moderator Ruchu Światło – Życie.

We wstępie do wspólnej modlitwy proboszcz parafii katedralnej ks. Adam Lewandowski zwrócił uwagę, że każda Eucharystia jest dziękczynieniem. "Dziękujemy Bogu za dzisiejszy dzień, za nasze życie, za łaskę wiary. Jednak w Dniu Dziecka Utraconego szczególnie wierzymy w wielką tajemnicę świętych obcowania, czyli łączności z Panem wszystkich, tych, którzy są na tym świecie i tych, którzy już odeszli. Modlimy się zatem za was i za wasze dzieci" – zapewnił kapłan.

W homilii ks. Piotr Drozd zaznaczył, że w sercu każdego człowieka wierzącego jest wielkie pragnienie, aby była jedność między życiem sakramentami a życiem świata. "Jednakże to życie świata pokazuje nam często drogę na skróty. Dlatego nie zawsze udaje nam się realizować życie Boże w naszym codziennym postępowaniu" – wspomniał kaznodzieja. Podkreślił że w różnych okolicznościach, a szczególnie tych bolesnych i trudnych, powstaje w sercu człowieka mur, który nie pozwala wkroczyć Bogu do jego życia. "Taką twierdzą jest też zamknięcie się na bliźnich" – powiedział do rodziców poruszonych śmiercią swoich dzieci archidiecezjalny moderator Ruchu Światło – Życie. Według niego lekarstwem w takiej sytuacji jest modlitwa i rozmowa z Bogiem.

Poprosił też, aby zawsze być odważnym studentem, lekarzem, pielęgniarką, ginekologiem, profesorem, urzędnikiem, świadkiem czy rodzicem, który ze czcią podchodzi do aktu poczęcia, narodzenia i często utraty życia. "Nie bójmy się mówić, że życie człowieka trwa od poczęcia do naturalnej śmierci" – zaapelował kaznodzieja.

Przywołał fakt, że zawsze podczas Dnia Dziecka Utraconego w archikatedrze lubelskiej wystawiona jest tzw. Biała Księga, do której rodzice wpisują imiona swoich zmarłych dzieci. "To jest księga świętych, naszych małych patronów. Miejmy nadzieję na spotkanie z nimi w niebie, bo one przecież żyją w Bogu" – podkreślił mówca.

Na zakończenie wezwał zebranych, aby nieustannie dążyli do świętości. "Niech nasze życie nie będzie tuzinkowe, ale niech będzie drogą ku świętości. Niech modlitwa przemienia nasze życie, a Bóg niech wyjaśnia i leczy to, co niezrozumiałe" – zakończył homilię ks. Drozd.

Pierwszy raz Obchody Dnia Dziecka Utraconego zorganizowano w 1988 roku w Stanach Zjednoczonych. Dzień ten przypada 15 października, tyle bowiem umownie trwa ciąża, licząc od 1 stycznia. W Lublinie był on obchodzony już po raz siódmy.

15 października każdego roku rodzice dzieci utraconych spotykają się na wspólnej modlitwie, wpisują imiona swoich zmarłych dzieci do specjalnej księgi oraz wspólnie wspierają się w ciężkich chwilach rozłąki z pociechami. Co roku Dzień Dziecka Utraconego gromadzi kilkadziesiąt rodzin z Lublina i okolic.

Idea obchodzenia Dnia Dziecka Utraconego jest także związana z potrzebą zmiany sposobu postrzegania przez społeczeństwo utraty dziecka. Niestety, wciąż nie ma społecznego przyzwolenia na przeżywanie przez rodziców żałoby po przedwczesnej utracie dziecka (np. po poronieniu). Wciąż pokutuje wizja embrionu, płodu, a nie dziecka poczętego, które rodzice mają prawo odebrać ze szpitala, nadać mu imię i pochować w rodzinnym grobie. Dzień ten ma również przywołać pamięć wszystkich dzieci zmarłych także w wyniku aborcji, o których często nikt nie pamięta.

Rodzice zmarłych dzieci utworzyli specjalną grupę „Rodzice Dzieci Utraconych”. Prowadzą lubelski portal dla małżeństw bezdzietnych i po stracie dziecka www.czekajacnadziecko.pl oraz stronę „Rodzice Dzieci Utraconych” w serwisie społecznościowym Facebook.

Organizatorem tegorocznych obchodów Dnia Dziecka Utraconego Lublinie był Ruch Światło-Życie Archidiecezji Lubelskiej.