Lublin: trzynastu nowych diakonów

Trzynastu alumnów seminarium duchownego w Lublinie przyjęło 12 maja święcenia diakonatu. Jedna grupa w Lublinie, druga – w Krasnymstawie, zgodnie z tradycją ostatnich lat, że święcenia odbywają się w parafiach, skąd pochodzą kandydaci.

Jak podkreśla rektor Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Lublinie ks. dr Marek Słomka dzięki temu uroczystość jest też okazją do tego, by na wspólnym świętowaniu spotkała się wspólnota parafialna.

W parafii Matki Bożej Pocieszenia w Kransymstawie, gdzie święcenia przyjęło pięciu alumnów, uroczystości przewodniczył abp Stanisław Budzik, zaś w parafii Matki Bożej Różańcowej w Lublinie kolejnym ośmiu klerykom udzielił święceń bp Mieczysław Cisło.

– Prawie wszyscy z owych ośmiu pochodzą z Lublina, co obrazuje pewną zmianę tendencji, widzimy, że więcej kleryków pochodzi z miast, a nie z parafii wiejskich, jak wcześniej – zauważa ks. Słomka.

W homilii metropolita lubelski zachęcał do naśladowania wzoru Jana Pawła II i nawiązując do maryjnego kontekstu złożył alumnom życzenia w duchu pięciu tajemnic światła różańca, przedstawiając w tym kluczu posługę diakona.

Bp Cisło przypomniał, że istotą posługi diakona jest służba. Przywołał słowa Chrystusa o tym, że nie przyszedł on po to, by Mu służono, ale aby służyć. – To jest istota diakonii, którą otrzymują diakoni, ale prezbiter czy biskup nie przestaje być diakonem. Mamy rozumieć posługę naszych obowiązków jako służbę – mówił. – W Kościele nie ma panowania, rządzenia, choć używamy tych terminów na określenie funkcji. Ciągle musimy przypominać tę prawdę, bo jest taka tendencja, w nas, w człowieku, by drugiego sobie podporządkować – dodał.

Diakonat to włączenie do grona duchowieństwa. Diakon prowadzi posługę słowa, może udzielać sakramentu chrztu. – Kiedy rozmawiałem z nimi indywidualnie, wielu podkreślało, że jest to najważniejszy dzień w ich życiu. Zdają sobie sprawę z wagi deklaracji, jakie składają i są świadomi, że stają się reprezentantami Kościoła – podkreśla rektor.