Lublin: zakon bożogrobców przyjął nowych członków

Siedmiu nowych członków ma zakon bożogrobców w Polsce. Inwestytura, czyli uroczyste przyjęcie nowych osób miała miejsce 9 czerwca w archikatedrze lubelskiej. Godność kawalera i damy otrzymali z rąk Wielkiego Przeora zwierzchnictwa w Polsce, kard. Józefa Glempa.

Kandydaci przygotowywali się od czwartku, w piątek gościli na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i uczestniczyli w czuwaniu, które jest pierwszym etapem przyjęcia w szeregi Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie. W sobotę Mszy św. przewodniczył abp Stanisław Budzik.

W Polsce po lubelskiej inwestyturze jest 237 członków zakonu – 50 duchownych, w tym arcybiskupi, biskupi, księża diecezjalni i zakonni, ok. 60 dam i około setki kawalerów. To przedstawiciele różnych grup zawodowych, od środowisk akademickich, artystów, lekarzy, prawników do rzemieślników.
Zwierzchnictwo narodowe w Polsce istnieje od 16 lat. Zwierzchnikiem narodowym jest komandor Karol Szlenkier.

Historia zakonu sięga okresu wypraw krzyżowych. Współcześni rycerze są bezpośrednio sukcesorami zakonu rycerskiego, który powstał w roku 1097, tuż po zdobyciu Jerozolimy. Przy klasztorze kanoników stróżów grobu Bożego w Jerozolimie powstały pierwsze zastępy rycerzy świeckich, którzy z orężem w ręku stawali w obronie pielgrzymów i miejsc świętych. Po upadku Królestwa Jerozolimskiego świeckie rycerstwo uległo rozproszeniu.

W Polsce gałąź duchowna zakonu, zakon kanoników regularnych stróżów grobu Bożego, osiedli na stałe w podkrakowskim Miechowie, gdzie w przyszłym roku będą świętować 850-lecie. W 1819 r. zakon kanoników został skasowany przez zaborcę. Po miechowitach pozostały sanktuarium Grobu Bożego i budynki poklasztorne.

Rycerstwo świeckie w świecie zostało odnowione na mocy dekretu Leona X, ukonstytuowane na nowo i nakierowane na pomoc patriarsze łacińskiemu i chrześcijanom w Jerozolimie.
W całym świecie jest ponad 28 tys. bożogrobowców, kobiet i mężczyzn, osób wszystkich stanów. Ich zwierzchnikiem jest Ojciec Święty, który mianuje wielkiego mistrza. Obecnie to Edwin Frederick O’Brien, Amerykanin, który rezyduje w Rzymie.

Do zakonu nie można się zgłosić, trzeba zostać wprowadzonym przez już działające w jego strukturach osoby, przynajmniej z 3-letnim stażem. W tym roku zgodę na przyjęcie otrzymało siedem osób, w tym duchowny, ks. prof. prof. Waldemar Chrostowski.

Po wstąpieniu do zakonu życie kawalera czy damy nie ulega diametralnej zmianie, nadal pracują w swoich zawodach, jednak przyjmują na siebie obowiązek świadczenia, modlitwy i wspomagania bliźnich w Ziemi Świętej. Cała aktywność religijna, społeczna i charytatywna członków zakonu jest nakierowana na Ziemię Świętą, włącznie z propagowaniem wiedzy o tych terenach i uczestnictwem w pielgrzymkach.

Inwestytura organizowana jest co roku, w różnych miastach. W czasie ceremonii czuwania kandydaci składają podpis pod ślubowaniem, następnie dokument przenoszony jest na ołtarz, gdzie trwa modlitwa w intencji przyjmowanych do zakonu. W czasie inwestytury kandydat dostaje do dotknięcia ostrogi, całuje relikwie Krzyża świętego, jest pasowany mieczem przez przeora, a od zwierzchnika otrzymuje płaszcz.

Płaszcze dam są ciemne, z krzyżem przedstawiającym pięć ran Chrystusa, zaś mężczyźni noszą białe płaszcze z czerwonym krzyżem.