Lublin: zakończyły się uroczystości pogrzebowe prof. Andrzeja Nikodemowicza

W lubelskiej archikatedrze pożegnano dziś kompozytora i pedagoga prof. Andrzeja Nikodemowicza. Wspólnej modlitwie przewodniczył metropolita lubelski abp Stanisław Budzik, a homilię wygłosił bp Mieczysław Cisło. Obecni na pogrzebie przyjaciele, współpracownicy i uczniowie podkreślali w przemówieniach znaczenie twórczości Nikodemowicza dla polskiej kultury i muzyki sakralnej oraz jego przywiązanie do rodzinnego Lwowa.

Rozpoczynając Eucharystię abp Stanisław Budzik przypomniał słowa Benedykta XVI skierowane do władz i studentów Akademii Muzycznej w Krakowie: Im czystsza i wspanialsza jest relacja artysty z Bogiem, tym piękniejsza jest jego muzyka. To powiedzenie sprawdza się w życiu i twórczości Pana Profesora. On był blisko Chrystusa, przez co tworzył genialną muzykę, otwierającą nas na kontakt z Bogiem. Ten zaprosił do siebie, tego niestrudzonego wędrowca, aby mógł zobaczyć to piękno, które ukazywał swoją muzyką – powiedział metropolita lubelski.

W wygłoszonej podczas Mszy św. pogrzebowej homilii bp Mieczysław Cisło przypominając zgromadzonym sylwetkę zmarłego kompozytora, zwrócił uwagę na jego wierność Kościołowi, za którą spotkały go represje ze strony komunistycznych władz ZSRR. – Życiowe dramaty nigdy nie przeradzały się u niego w tragizm, pomimo tylu krzywd jakich doświadczył. W duchu nauki Chrystusa zawsze potrafił przebaczać. Był wolny od nienawiści – powiedział lubelski biskup pomocniczy.

Hierarcha stwierdził, że Lublin i jego mieszkańcy mieli ogromne szczęście, że w 1980 r. prof. Nikodemowicz zdecydował zamieszkać w tym mieście, podejmując pracę dydaktyczną na lubelskich uczelniach – przebywając z młodzieżą akademicką uczył prawdziwych wartości, nie tylko tych estetycznych ale i etycznych – głosił homileta.

Po Eucharystii głos zabrali przedstawiciele świata kultury, licznie zgromadzeni w archikatedrze lubelskiej.

Prezes Towarzystwa Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego w Lublinie, Teresa Księska-Falger nazwała zmarłego wzorem człowieka i artysty. – W Tobie ogniskowało się całe duchowe piękno człowieka wiary. Dziękujemy Ci, że obdarzałeś nas pięknem muzyki, w której odnajdujemy to co boskie i święte jak i to co ludzkie. Dziękujemy za Twój niepowtarzalny styl do którego jeszcze nie dorośliśmy. Taki jest los prekursorów – mówiła pomysłodawczyni międzynarodowego festiwalu „Andrzej Nikodemowicz – czas i dźwięk”.

W imieniu środowiska kompozytorów przemówił Mieczysław Kominek, który wyraził dumę i radość z możliwości poznania polsko-ukraińskiego kompozytora. – Ostatecznie zostawił swój Lwów, chociaż jak sam mówił zawsze pozostanie lwowianinem – wspominał prezes Związku Kompozytorów Polskich.

Trumna z ciałem zmarłego została przetransportowana na katolicką część miejskiego cmentarza przy ul. Lipowej. W kondukcie pogrzebowym uczestniczyli członkowie rodziny, współpracownicy, uczniowie, przyjaciele oraz przedstawiciele wspólnoty Neokatechumenalnej, której zmarły był członkiem.

Profesor Andrzej Nikodemowicz urodził się 2 stycznia 1925 r. we Lwowie. W latach 1943-46 studiował chemię na Politechnice Lwowskiej. W 1950 r. ukończył kompozycję u Adama Sołtysa, a w roku 1954 naukę gry na fortepianie, pod kierunkiem Tadeusza Majerskiego w Konserwatorium we Lwowie. W latach 1951-1973 wykładał kompozycję, teorię muzyki a także nauczał gry na fortepianie w macierzystej uczelni. W 1973 roku komunistyczne władze zwolniły go z pracy w konserwatorium we Lwowie za przekonania religijne, a jego kompozycje objęto zakazem wykonywania w ZSRR.

W 1980 roku wraz z rodziną przeprowadził się na stałe do Polski i zamieszkał w Lublinie. Wykładał przedmioty teoretyczne i kompozycję w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim oraz na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej. W latach 1982-92 był dyrygentem chóru w lubelskim Wyższym Seminarium Duchownym. W 1995 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Jako pianista, występował z własnymi utworami, a także z repertuarem innych twórców. Jednak karierę pianistyczną uniemożliwiła mu choroba ręki.

W 2003 roku, otrzymał od papieża Jana Pawła II wysokie papieskie odznaczenie „Pro Ecclesia et Pontifice”. W tym samym roku został także odznaczony tytułem „Profesora honoris causa” Akademii Muzycznej we Lwowie.

Był laureatem wielu znaczących nagród artystycznych, a jego utwory wykonywano na wielu ważnych festiwalach. Od 2012 roku, w Lublinie odbywa się międzynarodowy festiwal jego imienia „Andrzej Nikodemowicz – czas i dźwięk”.