Luboń: uroczystości z okazji 200. rocznicy urodzin bł.. Edmunda Bojanowskiego (zapowiedź)

W przypadające 7 sierpnia wspomnienie liturgiczne bł. Edmunda Bojanowskiego rozpoczynają się uroczystości odpustowe w jego sanktuarium w podpoznańskim Luboniu, gdzie spoczywają doczesne szczątki błogosławionego. W tym roku obchody mają szczególną oprawę w związku Rokiem poświęconym założycielowi Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Niepokalanego Poczęcia NMP z okazji 200. rocznicy jego urodzin.

"W świętowanie rozpoczynającego się dziś odpustowego triduum włączyli się także poznańscy biskupi, a przebiegać będzie ono pod hasłem «Ratuje człowieka – modlitwa, służba, wychowanie», które ukazuje różne wymiary troski bł. Edmunda o człowieka" – wyjaśniła w rozmowie z KAI s. Rafała Kisiel, przełożona generalna wielkopolskiej gałęzi sióstr służebniczek.

7 sierpnia o godz. 19.00 rozpocznie się w sanktuarium w Luboniu Msza św. pod przewodnictwem bp. Zdzisława Fortuniaka, z podziękowaniem Bożej Opatrzności za dar bł. Edmunda Bojanowskiego i z prośbą o jego kanonizację.

Nazajutrz bp. Grzegorz Balcerek rozpocznie o godz. 11.00 Mszę św. za chorych, samotnych i potrzebujących, aby przez posługę bliźnich mogli doświadczać Bożej miłości, a o 19.00 bp Damian Bryl będzie przewodniczył liturgii za kapłanów i osoby konsekrowane – o ducha służby dla nich.

Centralny dzień odpustu – 9 sierpnia, poświęcony wychowaniu, które zaczyna się w rodzinie, przeżywany będzie w duchu rodzinnym. Rozpocznie go o godz. 11.00 Msza św. w intencji dzieci, szczególnie tych, które są zaniedbane materialnie, moralnie czy duchowo. W samo południe metropolita poznański abp Stanisław Gądecki, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, poświęci na placu przed sanktuarium Ławeczkę bł. Edmunda Bojanowskiego.

Do wieczora natomiast trwać będzie festyn rodzinny „Popołudnie z Edmundem”. Zakończy go o godz. 19.00 Msza św. pod przewodnictwem abp. Gądeckiego za rodziców i wychowawców oraz „Miłość wszystko zwycięża – misterium o bł. Edmundzie Bojanowskim” autorstwa Huberta Kowalskiego z Krakowa. Szczegóły uroczystości odpustowych dostępne są na www.siostry-maryi.pl .

Bł. Edmund Bojanowski urodził się 14 listopada 1814 r. w Grabonogu – małej wielkopolskiej wiosce oddalonej o kilka kilometrów od Gostynia. Wówczas ziemie te – Wielkie Księstwo Poznańskie – znajdowały się w zaborze pruskim. Wychowywał się w rodzinie o duchu i tradycjach patriotycznych. Jego ojciec Walenty utracił swój majątek skonfiskowany za udział w Powstaniu Listopadowym (1831 r.), w którym uczestniczył wraz z przyrodnim bratem Edmunda (z pierwszego małżeństwa matki) Teofilem. Jego matka Teresa z domu Umińska, była siostrą gen. Jana Nepomucena Umińskiego, który brał udział w wojnach napoleońskich i Powstaniu Listopadowym.

Edmund, będąc słabego zdrowia, postanowił służyć ojczyźnie codzienną pracą i nauką. Zachęcił go do tego patriota ks. Jan Siwicki z Dubina koło Rawicza, gdyż do leżącego na terenie dubińskiej parafii Płaczkowa przeniosła się ok. 1826 r. rodzina Bojanowskich. Od 1832 r. Edmund kontynuował naukę na uniwersytecie we Wrocławiu, przerwaną złym stanem zdrowia oraz śmiercią matki w 1834 r., a potem ojca w 1836 r. Dalsze studia odbywał w Berlinie, jednak wykryta u niego przez lekarzy poważna choroba płuc przekreśliła jego dalszą karierę naukową.

W 1838 r. wrócił więc do rodzinnego Grabonogu, gdzie zamieszkał wraz z bratem. Tam angażował się w życie społeczne i dzieła charytatywne, m.in. przez przynależność do tzw. Kasyna Gostyńskiego stawiającego sobie za cel odrodzenie polskiej tradycji, a przez to ducha narodowego. Zajmował się też badaniem miejscowego folkloru, a poznając zwyczaje ludu polskiego dostrzegł pilną potrzebę szerzenia wśród jego najniższych warstw oświaty i wychowania moralnego. Z myślą o tym zakładał przy wiejskich szkołach czytelnie polskojęzyczne i udostępniał swoją prywatną bibliotekę. W 1845 r. otworzył pierwszą ochronkę dla biednych dzieci.

Punkt zwrotny w życiu Edmunda nastąpił podczas epidemii cholery kilkukrotnie nawiedzającej Wielkopolskę pod koniec pierwszej połowy XIX w. Wówczas, mimo wątłego zdrowia, bez reszty oddał się opiece nad chorymi i sierotami, które pozostawiła po sobie epidemia. W 1849 r. otworzył w Gostyniu Dom Miłosierdzia, do którego sprowadził, za zgodą biskupa poznańskiego, siostry miłosierdzia. Oprócz opieki nad chorymi instytut prowadził również przedszkole dla sierot, a także szkolił zawodowo dziewczęta m.in. na wychowawczynie w powstających ochronkach.

3 maja 1850 r. powołał do życia Bractwo Wychowawczyń Ochronek skupiające żeński personel pracujący w ochronkach, które stanowiło zalążek Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Niepokalanego Poczęcia NMP. W 1855 r. zostało ono zatwierdzone przez arcybiskupa poznańskiego i gnieźnieńskiego Leona Przyłuskiego, a w rok później powstał pierwszy nowicjat zgromadzenia w Jaszkowie koło Śremu. Jeszcze za życia założyciela siostry uzyskały pozwolenie na prowadzenie domów i ochronek w Galicji i na Śląsku.

W 1869 r. Edmund Bojanowski wstąpił do seminarium duchownego w Gnieźnie, ale zły stan zdrowia zmusił go do przerwania także tych studiów. Ostatni rok życia spędził on na plebani przy sanktuarium Matki Bożej w Górce Duchownej. Tam również zmarł w opinii świętości 7 sierpnia 1871 r.

Pogrzeb niespełna 57-letniego Edmunda odbył się 11 sierpnia 1871 r. w Jaszkowie, a jego ciało spoczęło, zgodnie z życzeniem, w tamtejszym kościele. W sierpniu 1930 r. jego doczesne szczątki przeniesiono do kaplicy pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w domu gałęzi wielkopolskiej Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Niepokalanego Poczęcia NMP w Luboniu-Żabikowie koło Poznania.

W 1948 r. Zgromadzenie Sióstr Służebniczek rozpoczęło proces beatyfikacyjny swojego założyciela. Zakończyła go beatyfikacja Edmunda Bojanowskiego, której 13 czerwca 1999 r. w Warszawie dokonał Jan Paweł II.

Metropolita poznański ustanowił 8 września 1999 kaplicę w Luboniu-Żabikowie sanktuarium diecezjalnym bł. Edmunda Bojanowskiego, z zadaniem szerzenia kultu Bożej Opatrzności i Jego miłosierdzia.

Po beatyfikacji grób błogosławionego stał się szczególnym miejscem modlitw i pielgrzymek jego czcicieli, przede wszystkim z parafii, gdzie istnieją lub budują się kościoły pw. bł. Edmunda. Przybywają tu również dzieci i młodzież z kapłanami i katechetami, klerycy przygotowujący się do kapłaństwa, chorzy i niepełnosprawni oraz narzeczeni i małżonkowie.

Siostry służebniczki przekonują także, że bardzo wyraźnym rysem kultu Błogosławionego jest modlitwa prośby i wdzięczności kobiet w stanie błogosławionym o szczęśliwe narodziny dziecka, zwłaszcza jeśli jego życie jest zagrożone.

W 2009 wydano w czterech tomach „Dzienniki”, które w latach 1853-71 prowadził błogosławiony. Stanowią one doskonałe źródło do poznania tej niezwykłej postaci.