Ludzie, którzy niosą wiarę. Duszpasterstwo w diecezji płockiej dziś i jutro

Blisko 950 lat istnienia diecezji płockiej to nie tylko zapis struktur i dat, ale – jak przypomina ks. dr Wojciech Kućko, prodziekan ds. studenckich i kształcenia Wydziału Studiów nad Rodziną UKSW w Warszawie, dyrektor Wydziału ds. Rodzin w diecezji płockiej – „historia małżeństw, rodzin, osób samotnych, duchownych i świeckich, którzy naznaczali jej terytorium znakami wiary i przynależności do Kościoła”. Ta przeszłość to fundament, na którym Kościół płocki próbuje dziś stawić czoła nowym wyzwaniom.

– Jeśli mówić o wyzwaniach duszpasterskich, trzeba najpierw pamiętać o bogatym i wieloaspektowym dziedzictwie przeszłości, przede wszystkim ludzi wiernych Bożemu prawu, umiejących przełożyć je na język codzienności – podkreśla ks. Kućko. To z takich rodzin, w których wiara była żywa, rodziły się postacie wybitne: św. Stanisław Kostka, bł. bp Leon Wetmański, bł. s. Klara Szczęsna, Bogdan Jański czy ks. Paweł Włodkowic. – Przypominanie tych postaci to zakorzenianie nas w przeszłości – dodaje.

Dziś jednak duszpasterze coraz częściej muszą mierzyć się z rzeczywistością „zmiany epoki”, o której mówił papież Franciszek, a powtarza to Leon XIV. Zjawiska takie jak porzucanie lekcji religii przez młodzież, osłabienie życia sakramentalnego, rozwody czy kryzys demograficzny są wyraźnymi znakami czasu. – To nie są tylko statystyki, ale ludzkie dramaty i wybory. Dlatego duszpasterstwo musi być zawsze osobowe, skierowane do konkretnych ludzi – kobiet i mężczyzn, znanych nam z imienia, którzy w różny sposób odpowiadają na nasze zaproszenia do pogłębiania wiary – zaznacza ks. Kućko.

Nie chodzi jednak tylko o diagnozowanie trudności. Kościół płocki – również w kontekście obchodów jubileuszu 950-lecia – stara się odpowiadać na te wyzwania konkretnymi propozycjami duszpasterskimi. – Jeśli na naszych oczach spełnia się mowa Jezusa o „małej trzódce” (por. Łk 12,32), to nie tracimy przekonania, że małymi, skromnymi środkami ciągle jesteśmy w stanie przekonać wielu, że wiara, nadzieja i miłość, płynące z krzyża Jezusa, dają najgłębszy sens – przypomina duchowny.

Patrząc w przyszłość, nie sposób nie zauważyć obaw, wynikających ze zmian, które nie do końca rozumiemy, takich jak wojna, czy zagrożenia związane ze sztuczną inteligencją. Jednak Kościół nie odpowiada strachem, lecz daje nadzieję. – Takimi iskrami nadziei są i będą w przyszłości: Marsze dla Życia i Rodziny, Orszaki Trzech Króli, obchody Dnia Babci i Dziadka, Dni Dziecka, festyny rodzinne. Jeśli „przyszłość ludzkości idzie przez rodzinę”, co powtarzał św. Jan Paweł II, to takie i podobne im działania na pewną będą atrakcyjne dla wielu, także tych, którzy na krótką metę nadzieję pokładają w antykulturze – tłumaczy ks. Kućko.

Jubileusz 950-lecia diecezji obchodzony pod hasłem „Pielgrzymi nadziei – w drodze do Źródła” wpisuje się w ten program. 7 czerwca Płock stanie się przestrzenią modlitwy i wspólnoty nadziei. XIII Marsz dla Życia i Rodziny połączony z Marszem Wdzięczności, nabożeństwo chrzcielne i Msza św. z udziałem legata papieskiego, a także spotkania różnych grup i rodzin, stanowią odpowiedź Kościoła lokalnego na potrzebę wspólnoty i sensu. – Prawdziwa kultura wyrasta z piękna ducha ludzkiego, który patrzy w przyszłość z ufnością, nie ze strachem. Tę ufność daje wiara, a jej przekaz to największe zadanie duszpasterstwa dziś i jutro – podsumowuje ks. Wojciech Kućko.